De koe in de oude Coberco melkfabriek

Al jaren ligt in Arnhem het voormalig Cobercoterrein braak. In veel van mijn bluehour opnames van de John Frostbrug domineert de schoorsteen hiervan mijn foto’s. Nooit had ik aandacht voor de oude Coberco fabriek, totdat een vriendin me tipte dat er zaterdag 4 februari de gelegenheid was om op dit terrein te fotograferen.

Dit kan wel eens gevaarlijk worden!

De aanmelding was snel gedaan en afgelopen week ontving ik de bevestiging incl. vrijwaringsdocumenten dat ik tussen 1030-1130 uur er mocht komen fotograferen. 5 voor 12 las ik de documenten en in eerste instantie dacht ik: “Shit, oei! Dit kan weleens gevaarlijk worden!”. Niet te lang bij blijven stil staan en over nadenken. Document geprint, ondertekend en klaar gelegd. Al lezend in de mail blijkt naast deze unieke historische setting dat er ook nog iets te winnen valt…. #leuk. Het thema voor de fotowedstrijd luidt” ‘We bouwen voort op het industriële karakter’. Okay dit nemen we voor kennisgeving mee. De wedstrijd is leuk, maar daar gaat het mij niet om. Nee ik ben eerder als oud-Arnhemmer nieuwsgierig naar dit plekje.

Iets anders fotograferen

Dat ik ver weg was bedoel ik figuurlijk, want mijn fotografiestijl heeft zich voornamelijk ontwikkeld in het stedelijke- en landschappelijke fotograferen. Dankzij het semi professionele interieurfotografie wat ik zo nu en dan mag beoefenen, vind ik opnames maken van interieurs en ruimtes boeiend! Tel daarbij op dat ik een oude ruimte voorstelde bij de melkfabriek, was het de optelsom snel gemaakt om te gaan fotograferen daar en dus ging ik voor de tweede keer ‘urbexen’. (de eerste keer was in voormalig fort Honswijk in 2013). Over Urbex lees ik op ZOOM.nl: “Volgens Wikipedia is Urban exploring: urbex of UE is het bezoeken en fotograferen van (meestal) verlaten gebouwen en omgevingen die doorgaans voor het publiek niet opengesteld zijn.” Over dat verlaten hebben we het later nog wel 😉

Welke fotogear neem je dan mee?

Maar wat neem je dan mee? Ik zag mezelf niet met een rugtas vol met lenzen rondlopen (was ik misschien toch wat geschrokken van de vrijwaringsbrief die je moest ondertekenen?) en ook mijn zware professionele statief wilde ik ook niet mee rond sjouwen. Maar je weet van interieurs en oude gebouwen dat het er donker is en dat een statief onmisbaar is. Dus in elk geval mijn Manfrotto Pixi EVO mini-statief en licht gewicht Benro statief mee. Dan nog de lens keuze…. Ultra-groothoek, groothoek, tele…. Of wacht ik neem alleen de standaard zoomlens mee. Ik moet het gewoon doen met de 24-70 mm. die ook nog eens lekker licht sterk is. Tevens een extra accu in mijn broekzak gestoken, 2 geformatteerde 8Gb geheugenkaartjes en de camera voorzien van een draagband (deze heb ik er normaliter nooit om). Ook nog een polarisatiefilter meegenomen, om eventuele kleuren/contrasten en reflecties extra te versterken. 

Op het Oude Melkfabriek terrein

Stipt op tijd aangekomen en samen met mede Focel fotoclubgenoot Harm Klaverdijk ons aangemeld. De meegenomen veiligheidshelm hebben we maar bij de inschrijfbalie laten liggen. En wat doe je dan als landschappelijk ingesteld fotograaf, precies dan leg je het gebouw eerst van buiten vast. Iedereen naar binnen, maar ik dacht ik blijven eerst even buiten. Gelukkig mooi warm licht nog, dus prima om op te warmen en te wennen aan de hoeveelheid beeldprikkels. De eerste foto’s wilde ik vooral de plaats tonen en het contrast met het moderne goed onderhouden stadskantoor die vlak achter de oude melkfabriek ligt laten zien.

De voormalige Coberco melkfabriek in

En dan BAM! Je loopt naar binnen. De camera op AUTO-ISO en diafragma keuze en me voorgenomen om slordig te fotograferen…… dan wordt je overvallen door het mooie diffuse licht en de contrasten tussen de uitgeleefde ruimtes…. Al direct werd ik gegrepen door mijn eigen enthousiasme en al spelend met het ministatief en Benro statief mijn weg fotograferend door de ruimtes gemaakt. Alles in brackets geschoten zodat ik vanwege de grote contrastverschillen zou kunnen terugvallen op HDR opnames.

En iedere ruimte prikkelt mijn fotografie plezier – want achter iedere hoek, door iedere deur weer een nieuw verhaal dat er om vroeg in beeldtaal verteld te worden. Gelukkig was ik redelijk op tijd en heb ik geduld, dus kon ik ondanks de vele andere fotograferende fotografen mijn ding prima doen en ze in sommige gevallen zelfs prima benutten in mijn opnames. Maar jongens wat is fotografie populair, ruim 100 fotografen hadden zich aangemeld om te mogen fotograferen in dit #bouwval dat nog opgeknapt moet worden, ongekend als je daar over na gaat denken.

Hoogtepunt de koe

In de uitnodiging stond dat ik tussen 1030-1130 uur mocht fotograferen. Uiteindelijk verliet ik de melkfabriek pas om 1330 uur! Vooral de laatste grote ruimte, met die fraaie glazen dakramen en ritmiek van dragende peilers, warm licht her en der vroeg erom om zoals ik ook in mijn interieurfotografie doe, zigzaggende door de ruimte lopend, te blijven fotograferen.

In deze laatste ruimte kreeg ik opeens achter de in hal een witte koe in mijn vizier. Na eerst nog wat andere opnames gemaakt te hebben, de stoute schoenen aangetrokken om de koe te verplaatsen. Immers er was ook een wedstrijdelement, dus ik dacht laat ik eens creatief zijn. Gelukkig was er een andere fotograaf die me wel wilde helpen de koe (kunstobject) in de ruimte te plaatsen.

Zo gezegd zo gedaan. Maar ja, je zet de koe nog niet neer of de meeste van de aanwezige fotografen hebben al meer van de koe vastgelegd dan jijzelf L Zo gaan die dingen, de creativiteit van de een is fotogemak voor de ander. Maakt niet uit, want hoe naïef kan ik zijn om te denken dat dan niemand die foto maakt 😉 Nog een paar opnames gemaakt totdat de camera aangaf dat beide geheugenkaartjes vol waren. Dit was voor mij het seintje om te stoppen en naar huis te gaan.

Kortom, wat een heerlijke zaterdag heb ik gehad en wat heeft deze oude Melkfabriek mij geBOEid. Bedankt BDP ontwikkeling en BOEi! #heerlijk