Ruim 7 jaar geleden werkte ik nog door héél Europa. Vaak de kans om de mooiste plekjes te zien, maar fotograferen nee….dat was er toen nog niet bij. Fotografie met een spiegelreflex was toen redelijk bijzonder en kostbaar, net zoals Apple toen wel hip was maar vooral bekend om haar iPods en de iPhone 2G nog maar net verkrijgbaar was.

Nu 7 jaar later was ik weer eens op reis, in de tussenliggende tijd is er veel gebeurt. De iPhone is inmiddels toe aan haar 6e generatie en fotografie wie doet het niet, mede dankzij de populariteit van de smartphone. Toen ik begin maart de uitnodiging kreeg voor een meeting op onze fabriek in het Franse Ancenis, in de buurt van Nantes en dus niet ver van de Vendee verwijderd bedacht ik me direct;  ‘Als het kan blijf ik langer, want een kans om te fotograferen aan de Franse kust lag onder handbereik.’

Een goede voorbereiding is het halve werk

Direct via Google Maps gezocht wat een bereisbare afstand was om aan de kust te fotograferen, want naast blue hour, city scaping en landschappen mag ik bijzonder graag aan zee fotograferen. De eerst overweging was; ‘zal ik al noordwaarts reizen en dus richting Bretagne gaan, zodat ik de dag erna niet zo lang hoef te rijden. Of toch de afstand kort houden en de naar de kust in de Vendee reizen en snel op mijn ‘foto locatie’ zijn.  Via Google Maps en streetview gevonden wat ik hoopte; een kustlijn met kliffen, stenen en rotsen op een kleine anderhalf uur rijden. E.e.a. aan plaatjes gevonden via FLickr en Panoramio en deze opgeslagen in een werkdocument om het geheel even te laten rusten. Datzelfde weekend nog via booking.com een eenvoudig, doch comfortabel hotel geboekt voor twee nachten in Saint-Gilles-Croix-de-Vie en toen nog ruim 2 maanden wachten.

Gedurende mijn verblijf in Frankrijk was het prachtig weer, de eerste avond een dramatische blue hour en daarna iedere avond fraaie zonsondergangen.

West Hotel tijdens het blauwe uur in Nantes

Mijn reisplan had ik moeten bijstellen, ik kon maar 1 nacht blijven omdat mijn verblijf in de fabriek verlengd was. Datzelfde weekend moest ik wel thuis zijn op zondag i.v.m. de verjaardag van mijn vrouw :-). Dus alles kwam aan op die ene vrije middag en avond op vrijdag! Dankzij mijn voorbereiding (internet) wist ik al een beetje wat ik kon verwachten.Zo begon ik ‘s middags maar eerst met genieten van het warme zomerse weer door in de zee af te koelen met statief en camera 😉 Kortom wat opnames gemaakt, gespeeld met de big en little stopper, terwijl ik aan het spotten was naar die ene mooie locatie voor de zonsondergang.

Alles voor niets

Ik vond diverse mooie stekkies, zoals deze vuurtoren. Maar die beantwoorde niet aan mijn gevoel van de foto die ik in mijn hoofd had.

Vuurtoren bij Saint Hilaire de Riez

Uiteindelijk gebeurde precies wat ik niet had verwacht. Het weer sloeg om! 🙁  De bewolking trok samen en rond 7 uur was het wolkendek  1 gesloten massa. Daarvoor nog wel bij de haveningang met de Little Big Stopper wat opnames gemaakt, maar toen het rond half 8 bewolkt was, terug gegaan naar mijn kamer, gedouched, de camera opgeruimd en wat gaan eten. Daar zit je dan, die ene avond en net die ene avond is het bewolkt. Gelukkig was de rosé smaakvol en het avondeten heerlijk. Wat zal ik doen, op tijd naar bed en de volgende ochtend op tijd de 8 uur durende terugreis met de auto aangaan…. Ja dat was het plan want het begon tot overmaat van ramp ook nog eens licht te regenen. Of zal ik, nu ik er toch ben, in de auto springen, de camera uiteraard mee, en kijken wat er in de omgeving allemaal te zien is.

Een spannend moment

Zo gezegd zo gedaan en wat denk je, nog géén 500 meter verder, de vuurtoren voorbij, met de blik noordwaarts ontvouwde zich een schouwspel waar ik niet van had durven dromen. Alleen nergens een parkeerplaats…. Dus snel in een aanliggende straat de auto op de stoep geparkeerd, cameratas en statief gepakt en in no time naar het strand. Het was iets voor 10-en dus zonsondergang zat er aan te komen #stress. Ik had me zo goed voorbereid, maar niet op dit stekkie en deze onverwachte kans. Dus ik ren de eerste de beste trap af naar de branding en ik kan alleen maar zeggen bij onderstaande foto, ‘kijk en oordeel zelf’!

Aan de Franse kust

Meebewegen met

En dan, dan sta je daar in de branding, de gedroomde voorgrond, een ietwat onstuimige zee en een wolkenlucht die opentrok en van minuut tot minuut anders was en kleuren die telkens wijzigde. Zorgvuldig mijn plekje gezocht zodat mijn statief stevig zou staan (Sja heb ooit van Aline mijn fotomaatje geleerd, statief in branding is vragen om problemen dus daar goed opgelet!). En dan is het mee fotograferen met het veranderende licht en het ritme van de branding. Terwijl ik daar zo mee bezig was uiteindelijk helemaal niet in de gaten gehad dat de zee onstuimiger werd en flatschhhhhhh…. Natte voeten en broekspijpen maar wel het statief vast, want een camera in zee, nee dat willen we niet. Vervolgens heerlijk door gefotografeerd totdat het blauwe uur begon.

Kortom, wat leek te eindigen in een saaie avond en huiswaarts keren zonder foto’s, werd een top spel van licht en kleur daar op een kleine 1000 km. van huis in de Vendee. Get lucky was het eerste liedje wat ik op mijn iPhone en Spotify aanzette toen ik voldaan de volgende ochtend huiswaarts keerde, want wat een feest was deze ene avond achteraf toch nog geworden. Je moet nooit het lot tarten, maar soms is geluk héél prettig en vooral als het onverwacht is! Dit smaakt naar meer, dus à bientôt à la côte française

//Dave

Na regen komt zonneschijn

 

error: Content is protected !!