Het begon op Twitter met het lezen van een tweet van weerman Gerrit Hiemstra over iets met een pluim begin van de week. Toen een item op de weerapp Weatherpro en vanaf woensdag en donderdag toen de media weer begonnen te waarschuwen over code geel en oranje voor de vrijdagochtend. Daarna het afzeggen van een fotoclub avond vanwege, inderdaad het weer en daaropvolgend diezelfde avond rond 2300 uur serieuze sneeuwval. CODE WIT. De cameratas stond al lang klaar, handschoenen, mutsen en winterjas lagen klaar, maar wat nog ontbrak was een bestemming. Het werd……

De Posbank

Vooraf een tip; besef dat als je winterse condities in Nederland wil gaan vastleggen dat je dan geduld en de tijd ervoor moet nemen. Dat begint dus bij op tijd vertrekken want je zult geduld in het verkeer moeten hebben. Tijd omdat het langer gaat duren voordat je op je plek van bestemming arriveert. Rijd je er in de zomer een kwartier over om boven aan de beoogde fotolokatie te komen op de Posbank. Nu deed ik er minstens een half uur over en dat was niet vanwege de Fiat Panda van mijn vrouw, maar eerder omdat mensen gewoon niet meer weten als er water op de ruit komt door de pekel en dus het niet vastgevroren zit of ze nu wel of niet gas meer mogen geven. Ik zeg in 2018 allemaal een verplichte slip- en opfrisrijcursus. Mijn docenten staan klaar 🙂  En zoals te doen gebruikelijk, met de auto kun je er als er verse sneeuw is gevallen al helemaal niet boven komen op de Posbank. Dus plan B trad in werking.

Plan B

De auto geparkeerd bij het bezoekerscentrum Veluwezoom en vandaar was het plan met de benenwagen naar boven te lopen over de Snippendaalseweg. Op de parkeerplaats was ik niet de eerste. Rond half 8 kwam ik even in gesprek met een stel dat al een wandeling met de hond had gemaakt. Rugzak op de rug, statief mee en vanaf het bezoekerscentrum, via landgoed Heuven, langs de schaapskooi via de Heuvense- en Snippendaalseweg naar de Zijpenberg. Ja zoals zo vaak naar de Zijpenberg, omdat ik gewoon mijn serie vanaf die hoek in alle seizoenen compleet wil hebben en omdat ik vanaf daar het simpelweg het mooiste vindt!

Knisperend mooi!

Wat kan een sneeuwlandschap dan mooi zijn en zeker als je de eerste bent die door ongerepte sneeuw stapt en voortploetert. Het knisperende geluid van mijn gelukkig waterdichte wandelschoenen en in de verte het geluid van de schapen is het enige wat ik hoor. Mijn plan om naar boven te lopen vraagt doorzettingskracht, om NIET al te beginnen te fotograferen! Het is dat ik mijn camera in de tas laat, anders was ik hier al begonnen met fotograferen.  Maar de camera haal ik pas onderaan de Snippendaalseweg bij het eerste uitkijkpunt uit de tas. Mijn voorbereiding was niet helemaal goed gegaan, had de koppeling van mijn statiefplaat verkeerd op de L-Bracket gemonteerd.

Daar sta je dan te prutsen en voor je gevoel duurt het uren, terwijl het licht wordt en je maar 1 ding wil, vanaf dat uitkijkpunt een foto maken……. Het is nog steeds bluehour en oordelend over de opnames op mijn display van de camera, besluit ik om door te lopen naar boven. 0,5 km is het nog maar naar de Zijpenberg, maar door 10 a 15 cm. sneeuw lopen is best een dingetje 🙂 Onderwijl passeert de opzichter van Veluwezoom me en zaagt een boomstam door die verderop de weg verspert. Aan de overkant van de Posbank zie ik de sneeuwschuiver/strooiwagen bij paviljoen de Posbank. Uiteindelijk sta ik om half 9, voor zonsopkomst op de Zijpenberg.

Sneeuwlandschap

Wat een uitzicht, de kenmerkende gelaagdheid van het landschap laat zich zo met amper spannend licht en het ontbreken van contrasten op een geheel andere wijze zien dan ik gewend ben. Ook de kleuren in de lucht waar ik op hoopte zijn er dan nog amper. Maar als ik naar het Noordwesten kijk zie ik wolken in rap tempo komen binnen drijven, die samen met de opkomende zon opeens het beeld compleet transformeren. Voorzichtig verplaats ik me, want door ongerepte sneeuw lopen is leuk, maar de kans om te vallen over het haast onzichtbare wandelpad is serieus aanwezig. Nog veel belangrijker is dat ik mijn eigen voetstappen zo min mogelijk in beeld wil hebben….

Tijd gaat snel als je je vermaakt…

Al fotograferend verplaats ik me en achter me passeert een jogger die nog roept: “Prachtig is het hè!” en ik dacht dat ik gek was om voor dag en dauw door de sneeuw naar boven te ploeteren. Deze held doet het al joggend! De wolken schieten voorbij en al snel stort zich een winterse bui over me heen. Wat een machtig gevoel om hier weer alleen te staan, de elementen van de natuur te trotseren en het veranderende licht te registreren. Opeens besef ik me dat ik wel om 1100 uur een eerste afspraak in mijn agenda had staan. Ik besluit al fotograferend weer terug naar de auto te gaan via de route over de Zijpenberg.

Het begint weer te sneeuwen en een eerste fotograaf zie ik gehurkt zitten in de sneeuw. Daar maak ik een plaatje van want hij past perfect in het plaatje.

We begroeten elkaar even kort en zo heb ik kennis gemaakt met natuurfotograaf Danny Slijfer uit Arnhem. Bij de schaapskooi is er een schoolklas die al sneeuwballen gooiend de Posbank op gaat en staat een deel van de schaapskudde klaar om op pad te gaan. Ik schiet nog een paar foto’s en haast me dan terug naar de auto. Een nieuwe winterse dag ligt inmiddels achter me met een mooie ochtend in Code Wit! Nu op naar beelden van schaatsers, maar eerst de beelden…onderstaand de serie foto’s die ik schoot….. 

Uiteindelijk krijg ik mijn telefoon weer aan de praat, bereik mijn collega uit het marketing team en ben in Ede een half uur te laat – maar wat is het heerlijk dat ik even op deze manier mijn passie kon combineren met mijn fantastische baan bij Toyota Material Handling – “make your memory today!” het is me weer gelukt 🙂