Over vogels fotograferen

Het is woensdagmiddag en ik zie op Instagram een story voorbijkomen van Danny Slijfer. Er zijn nog plekjes voor de workshop die hij aanstaande zaterdag verzorgt in park Lingezegen samen met dagje in de natuur. De vogels zijn weer terug in Nederland en park Lingezegen is een geliefde plek voor ze. Ik check mijn agenda, ik kan en besluit spontaan deelname aan deze workshop te boeken. In deze blog een korte impressie van dit dagje uit in de natuur met dagje in de natuur.

Park Lingezegen als lokatie voor dagje uit in de natuur

Is een uitgestrekt natuurgebied in de Betuwe, gelegen tussen Arnhem en Nijmegen. Het park beslaat ongeveer 1.700 hectare en biedt een gevarieerd landschap met bossen, graslanden, waterpartijen en moerasgebieden. Sinds de oprichting in 2004 heeft Park Lingezegen zich ontwikkeld tot een belangrijke ecologische zone, waar vele vogelsoorten hun broedplaats vinden en migrerende vogels een tussenstop maken. Naast de natuurlijke schoonheid, biedt het park tal van recreatieve mogelijkheden voor bezoekers. Wandelen, fietsen, vogels spotten en picknicken zijn populaire activiteiten. Er zijn ook educatieve programma’s en workshops, zoals die van Danny Slijfer, die mensen helpen meer te leren over de lokale flora en fauna. Park Lingezegen is niet alleen een toevluchtsoord voor de natuur, maar ook een plek waar mensen tot rust kunnen komen en genieten van de serene omgeving.

Ochtendgloren 

De ochtend begon al goed. Ik was vroeg wakker en besloot maar gewoon alvast eropuit te gaan. Want tijdens het uitlaten van de hond rond half 6 zag ik al dat het buiten prachtig was. Je merkt al direct dat dagen lengen en de zon al meer kracht heeft en de kleuren snel veranderen. Waar ik dan ook enorm van geniet is het ochtend zingen van de vogels. Eigenlijk had ik geen plan, maar toen ik de Zandse kerk uit mijn ooghoek zag en voorbij reed, keek ik snel in mijn achteruitkijkspiegel en stopte. Omdat het nog vroeg was, gestopt, auto in de achteruit en een geschikt plekje gevonden. In deze tijd van het jaar zijn nog de bomen kaal en krijg je zo’n fijne pentekening in de voorgrond.

Terwijl ik verder reed richting Lingezegen, besloot ik nog een keer een tussenstop te maken. De tekening van de bomen op de kleurende lucht zijn altijd fijn om vast te leggen.

Genieten van het dagje uit in de natuur

Terwijl de zon mooi opkwam, we op pad gingen maakte ik dit beeld, het licht op de rietpluimen trok mijn aandacht en instinctief besloot ik een ICM te maken. Door de camera beetje schuin te bewegen kreeg ik dit leuke effect.

Verrekijker als handig hulpmiddel bij vogels fotograferen

Terwijl ik was achtergebleven voor deze ICM zag ik in de verte de groep staan fotograferen. Dat trok mijn aandacht. En toen ik aansloot bleek dat er in een van de jonge wilgenboompjes op een tak een blauwborstje zat. Ik was al vaker in park Lingezegen geweest en had al begrepen dat deze soort hier zat. Maar had ze zelf nog nooit gezien. Maar in plaats van met de camera aan de slag te gaan, koos ik er eerst voor om door de verrekijker naar de vogel te kijken. Wat een prachtige vogel en inderdaad de borst was schitterend blauw. Het gezang erbij maakte het beeld wat ik door de verrekijker zag compleet. De natuurfotograaf in me werd na het bekijken van dit schouwspel wakker. Ik besloot de verrekijker te verruilen voor de camera. Hierop had ik de 100-400 lens gemonteerd.

Een eerste ontmoeting met de blauwborst. Weliswaar van achteren nog, maar de eerste foto was een feit.

Nadat de blauwborst even weg was geweest keerde deze met de borst vooruit weer terug. Op basis van de inspiratie van Danny koos ik hier voor een hi-key (ETTR) belichting.

Blauwborst op de wilgentak liet zich van zijn beste kant zien tijdens dit dagje uit in de natuur

Geïnspireerd door de vele prachtige foto’s die ik online zie van andere natuurfotografen en dankzij de tips van Danny, besloot ik een naar rechts belichte foto te maken. Zo ontstond dit hi-key beeld van de blauwborst. Dankzij de techniek die mijn camera i.c.m. de 100-400 lens heeft kon ik vrij snel scherpstellen op de blauwborst. Wat fijn als alles werkt, maar ik was best verrast toen de blauwborst even later in het riet zat, de autofocus nog steeds het vogeltje kon vinden en ik deze foto kon maken. Want door het wuivende riet, had ook net zo makkelijk de focus van het vogeltje af kunnen raken. De autotrack werkte in dit geval prima! Dat een rietstengel iets voor het vogeltje komt, het zij zo. Voor mij kon de ochtend al niet meer stuk na deze momenten. En zoals ik al hoopte had ik al meer dan 1 goede foto in de pocket. 

Een van de hoogtepunten een blauweborst weten vast te leggen in het riet

Deze fuut zwom mooi voorbij. In het water en op de fuut zijn de fijne kleuren van het ochtendlicht nog goed zichtbaar. 560 mm. f/8 1/400e ISO100.

Over teleconverters, hi en low key als technisch hulpmiddel tijdens een dagje uit in de natuur

Vervolgens gespeeld met een fuut die verstoppertje speelde. Hier niet voor de hi-key maar low key variant gegaan, zodat het mooie warme licht op de rimpels van het water en de fuut geaccentueerd werden. Een foto die ik maakte met de 1.4x teleconverter op mijn 100-400 objectief. Met een teleconverter krijg je weliswaar 1.4x meer bereik. Dus 100 wordt 140 mm. en 400 mm. wordt 560 mm. Dus de vogels kun je naar voren halen, maar dit gaat wel gepaard met een kleinere lensopening. Dus waar de lens normaal op 100 mm. f/4.5 is, wordt dit nu een diafgrama van f/6.3 en f/5.6 op 400 mm. wordt f/8. Je verlies dan weliswaar door de kleinere lensopening 1 stop diafragma, wat effect heeft op je sluitertijd. Dit compenseer je anno nu weer eenvoudig met ISO, Gelukkig was er licht voldoende dus hoefde ik me hier niet al te veel zorgen over te maken. Wat wel prettig is, is dat de beeldstabilisatie van camera (Sony A7RV) en de lens stabilisatie uitstekend samenwerking. Zodat je hier minder zorgen hoeft te maken over de alom bekende vuistregel: ‘brandpuntafstand = sluitertijd’, of te wel, normaliter zou ik mijn sluitertijd dan naar 1/600e of hoger willen brengen, wat ik dan weer had moeten bereiken door mijn ISO-waarde van 100 naar misschien wel ISO400 te verhogen. Enfin, je merkt al…ik speel hier tijdens het fotograferen al mee en zo ontdekte ik ook hier weer nieuwe dingen die ik makkelijk met mijn camera-lens combinatie kan doen. Vervolgens kwamen we de rietgors tegen. Althans de rest, want ik zag deze vogel in eerste instantie niet. Gelukkig daagde Danny me uit: “Zie je hem ook?”. En dat is wel een belangrijke les die ik leerde een stapje naar links of rechts maakt dat opeens het vogeltje zichtbaar wordt achter een takje vandaan. 

De rietgors in een meer landschappelijke opname vastgelegd op 560 mm. 1/1000 sec. f/8 ISO800

Nadat we via de hout vlonders aan de zuidoever van de Rijkerswoerdsep las aankwamen en het al negen uur in de ochtend was, eerst maar even een slok thee en een broodje gegeten. Nieuwe energie erin, om vervolgens weer met een frisse blik aan de slag te gaan met een scene waaraan ik normaliter voorbij zou zijn gelopen. Dit plekje, dit deel van park Lingezegen kom ik wel vaker als we met Kashia gaan wandelen. Dan kijk ik weleens naar het water en het riet, maar er nog nooit iets in gezien.

En zij zagen dat het goed was. Foto gemaakt door een van de deelnemers. 

Waarschijnlijk omdat ik nu leerde dat er IJslandse grutto’s zaten. En omdat het licht fraai op hun oranjebruine borst viel. Eerst zaten ze nog te slapen, dus werd mijn aandacht getrokken door een zwart witte kluut die aan het foerageren was. Heel even stond deze stil zodat ik ook een andere compositie maakte door de kluut links boven in te zetten. Ik heb nog gewacht of deze vogel een kwart slag zou draaien, zodat het de negatieve (lege) ruimte in zou kijken. Dat gebeurde helaas niet. Een volgende keer ga ik toch hier proberen met nog langere sluitertijden te spelen. 

Kluut in het water.

Grutto’s in park Lingezegen. De voorste twee waren vroeg wakker, de rest van de familie slaapt nog.

Nadat de kluut langzaamaan mijn beeld uit verdween, zag ik dat de grutto’s langzaam wakker werden, althans twee ervan. Maar het blijft dan zoeken een uitdagend om ze mooi vast te leggen. Enerzijds vind je een plekje, alleen ondertussen verplaatsen die gekke vogels zich ook weer. Kortom het blijft een mooi spel. Met de woorden van Danny in mijn achterhoofd, let ook goed op je achtergrond uiteindelijk een foto gevonden. Wat ik zal moeten accepteren is dat de natuur is zoals het is en dat deze takjes die me storen en gewoon bij horen. De woorden van Danny over let goed op de achtergrond in je foto’s, laat het landschappelijk zien en hi en low key hielpen me deze ochtend fraai op weg. En zo maakte ik onderstaande foto, waarbij het felle licht fraaie contrasten opleverde en in combinatie met de telezoomlens ook mooie onscherpe effecten (bokeh) gaf.

Koksmeeuw houdt de wacht.

Tot slot over een dagje uit in de natuur

Happinez

De ochtend was hiermee nog niet voorbij. Soms zegt een foto meer als genoeg. In dit geval van een schaap dat heerlijk in de zon lag. De tevredenheid en happinez die dit beeld uitstraalt vertelt voor mij precies hoe ik dit dagje uit in de natuur heb beleefd. Mede dankzij de leuke andere deelnemers en de kennis der natuur die ik heb opgedaan. En naast het vrolijke gezang wat ik dagelijks hoor, is het een feest om als fotograaf ze ook door de verrekijker en lens te hebben gezien. In April ga ik weer mee, Danny je bent gewaarschuwd.