3 maal daags natte voeten 

In dit tweede deel een vervolg op het fotografie weekend aan de Franse Opaalkust, Côte d’Opale Nord-Pas-de-Calais. Over filter poetsen en stuiteren achter je statief met de laarzen vol water. Deel I gemist? Deze bekijk en lees je hier.

Na de eerste dag (zaterdag) perfect benut te hebben door in de regen de plekjes te verkennen aan de Opaalkust, begon de zondag rustig. Hoewel ik al voor zonsopkomst wakker was, zag ik dat het grijs, grauw en regenachtig buiten was. Dus weer snel het nog warme bed in gedoken en lekker verder geslapen. Immers we hebben toch ook een beetje vakantie. Vervolgens rustig ontbeten en daarna naar de foto’s van de zaterdag gekeken.

Een klein moment is genoeg

Even na het middag uur, terwijl Aline en ik ons ding zitten te doen (iets met Lightroom), zien we het buiten lichter worden. Een klein moment komt de zon door de wolken. In mijn enthousiasme ren ik naar buiten om al snel daarna de zon weer te zien verdwijnen achter de wolken. Het regent nog steeds en volgens weerapp Weatherpro blijft het dat ook wel doen tot het einde van de dag. Na de lunch besluiten we er erop uit te gaan. Binnen zitten is ook zoiets. Dus we gaan kijken bij de baai van Audresselles een kwartiertje verder op. Het regent nog als Aline de auto parkeert. Maar als we onze fototas pakken lijkt de regen over te gaan in wat gespetter. En het gespetter gaat over in niets. Het stopt met regenen 🙂 Wat een cadeau! Aline slaat rechtsaf en ik loop snel naar links, want ik vind de huizen op de rand van de klif erg fotogeniek in combinatie met de voorgrond. Zo kiezen we elk onze eigen weg.

Even valt het licht goed, een foto die ik wilde maken bij Audresselles

Stuitermoment Audresselles aan de Opaalkust

Spelen met sluitertijd aan de baai bij Audresselles, even droog en even lijkt het op te klaren. Na een uur is het gedaan met de pret.

Er staat een stevige wind en ondanks dat het hoogste punt van het tij geweest is, stuwt ze het water nog steeds ritmisch tegen de stenen aan. Perfect! En veel belangrijker, het blijft droog. Hoewel het er daar niet naar uitziet. Even een dun randje wolken en direct wat licht de huizen op. Gelukkig, mijn filters zijn schoon en nog steeds droog. Dus de foto die ik later ontwikkel is bruikbaar. Want door de stevige stormachtige wind is fotograferen niet vanzelfsprekend. Na een klein uur is het gedaan met de pret en maken de wolken weer plaats voor een grijze deken en regen. We pakken onze spullen in en met droge voeten verruilen we Audresselles voor ons appartement. Eerste wat ik doe is mijn camera droog maken en schoonmaken. Daarna zijn de filters aan de beurt om schoongemaakt te worden. Deze hebben het aan de branding in combinatie met de storm, die een spray van zoutwater op de filters achter laat, het flink te verduren hebben gehad. Daarna laad ik alvast wat foto’s in en we snacken wat, want als het goed is kunnen we tussen 5 en 8 uur weer naar buiten.

Het strand op dat is wat je doet aan de Opaalkust

De kracht van de zee en langzaam maken de donkere wolken plaats voor meer blauw als we al even op het strand zijn

Zoals vaker klopt de weervoorspelling en stopt het tussen 5 en 6 uur met regenen aan de Opaalkust. We zien zelfs voorzichtig wat blauwe lucht afgewisseld met zware bewolking. YESSSS in combinatie met de zon die al lager staat stap ik vol ongeduld bij Aline in de auto en rijden we naar het strand onder Tardinghe. Hier, tussen Cap Griz-Nes en Wissant, liggen de mosselbalken en mosselpalen die een fotogenieke voorgrond vormen samen met het strand, de zee en als je richting het noorden fotografeert Cap Blanc-Nez. Dit was een van de hoofdredenen om naar de Opaalkust te gaan, dit te kunnen fotograferen.

Samen fotograferen is leuk

Heerlijk als de timing juist is en je deze beweging in de voorgrond kunt krijgen. Spelen met sluitertijd 1 3/5e sec. f/16 ISO50 24 mm. (Sony FE4 / 24-105 mm. G)

Ook hier scheiden onze wegen weer. Aline gaat rechtdoor en ik loop naar links naar de mosselbanken. Wat een wind en wat een kracht. Ik heb bewust mijn Manfrotto aluminium statief mee genomen, die is zwaarder en heeft al menig zoutwaterbad meegemaakt en kan dus wel tegen een stootje. Ik druk de poten stevig in het zand en probeer een sluitertijd te vinden die de terugtrekkende zee in een fraaie motion blur toont. Ik kies dus eerder voor een korte sluitertijd, waarbij het leuke is Aline meer de langere sluitertijden hanteert. Zo kun je van dezelfde onderwerpen, totaal verschillende beelden maken.

Neem voldoende poetsdoeken mee naar de Opaalkust

Neem voldoende schone poetsdoeken mee, zeker zoals hier als tegen de wind en het water in fotografeert

Onafgebroken fotografeer ik hier van compositie naar compositie en timing naar timing. Onmisbaar hier is wel een schone droge poetsdoek om je filters en camera schoon te . Het is droog, maar de aanlandige wind sprayt voortdurend een nevel van zout op camera, lens en filters. Gelukkig kan ik later even uit Aline haar tas een flesje filterspray lenen, want jongens wat een strijd tegen de elementen. Omdat we nu in het gouden uur actief zijn, wordt het licht steeds mooier. En in combinatie met de wegtrekkende zware bewolking is het licht magisch of zoals een van de Youtube fotovloggers die ik sinds enige tijd volg ‘Nigel Danson’ dan zegt: “It doesn’t get any better than this”. En regelmatig klotst de zee tegen de rand van mijn laarzen aan. Telkens gaat het net goed, nog steeds droge voeten.

Mooi moment #epiclight

Het licht valt precies op het kerkje van Tardinghen, Église Saint-Martin

Unieke aan fotograferen op een strand aan de Opaalkust is dat je niet zoals in Nederland duinen achter je hebt. Maar een hoger achterland en dus zie je vanaf hier bijvoorbeeld het prachtige kerkje Église Saint-Martin liggen. Ook meer richting Cap Gris-Nez ligt het achterland hoger wat interessant qua compositie kan zijn, zeker als je een langere lens hebt, helaas is mijn bereik eerder groothoek, maar geen tele.

De zon zien onder gaan vanaf het strand aan de Opaalkust

De wolken versnipperen, de zon krijgt vrij spel om Wissant en Cap Blanc-Nez in het licht op de achtergrond te zetten. Gouden uur op zijn mooist.

Ik vervolg mijn weg nog verder noordwaarts op het strand om met het licht mee te fotograferen. Achter me zakt de zon steeds sneller en ik besluit me om te draaien. En jawel hoor, ik moet een grote poel zeewater door en precies, net te diep en dus natte voeten!! Ik maak nog een keer de filters schoon, maar merk dan dat ik beter kan wisselen om de laatste serie opnames te maken als de zon steeds sneller aan de horizon verdwijnt.

Laatste licht boven het strand, links nog net cap Gris-Nez f/22 om de ster te krijgen (1/50e sec. ISo100 met de (Sony FE4 / 24-105 mm. G))

Het leuke is als je hier de zon ziet ondergaan, dit meer zuidwaarts is, omdat het strand bij Cap Gris-Nez anders ligt. Helaas ontstaat er geen mooie after burner nadat de zon aan de horizon is verdwenen, net als de wolken. We lopen terug richting de auto en kunnen haast niet wachten om de foto’s te bekijken. 

Kortom het was groots genieten J deze tweede dag aan de Franse Opaalkust.

Impressie van de tweede dag fotograferen aan de Franse Opaalkust