een nieuw heidekoorts seizoen met updates zodra ik de heide heb bezocht.

Dit jaar, dit heidekoorts seizoen doe ik het anders. Ik schrijf niet een blog achteraf en deel dan de foto’s. Nee, gewoon iedere keer als ik ben geweest naar de heide, kun je hier op de heidekoorts 2025 pagina een update verwachten. In foto, video en met geluid dus. Lees, kijk en beleef de heidekoorts met me mee. Laat gerust je reactie achter of stel je vraag of volg het ook op Instagram op de heidekoorts pagina. Vooraf heb ik overigens maar een paar plannen, ik wil eindelijk eens de Hilversumse heide bezoeken, eindelijk eens naar Sint Anthonis en met MHN Photo een vervolg geven aan mijn eerdere bezoek dat ik met hem bracht aan de Maashorst. En ja de Posbank blijf ik zeker trouw. Je volgt het allemaal op deze heidekoorts 2025 pagina.

Een traditie is geboren

25-07-2025

Jaarlijks brengen we inmiddels de zomervakantie door op Texel. Een heerlijk waddeneiland voor vakantie, maar evenmin voor fotografie. Want wat kun je er lekker veelzijdig fotograferen. Van zeelandschappen, unieke karakteristieke gebouwen, vaak prachtige wolkenluchten tot en met de diverse heidevelden.

Een van de kleinere en mooist gelegen gebieden vind ik zelf het veldje bij de Eierlander vuurtoren in de duinen. Ieder jaar kom ik er wel. ’s Ochtends en ’s avonds, maar dit jaar (2025) alleen overdag. De uitdaging was vooral het licht, want met de heerlijke wolkenlandschappen was het wel wachten op licht. Licht op de heide, maar ook op de Eierlander vuurtoren.

Vanuit een iets hoger perspectief gefotografeerd met de strook heide in de voorgrond en het licht viel even precies goed.

Bovenstaande foto is wat je ziet als je vanaf het fietspad dat hoger ligt uitkijkt op de vuurtoren. Afgestapt, paar meter naar voren op een duintje gestapt en alsnog deze foto gemaakt. Daarna het gebiedje in gelopen om meer de nadruk op de heide te leggen. De uitdaging met dit onderstaande beeld is om alles in focus te krijgen. Dus een enigszins stabiele houding aangenomen en een focus stack uit de hand gemaakt. Ondertussen kwam ook lokaal Hero van het eiland Fup Boon aangelopen. Kort kennisgemaakt en ieder weer zijnsweegs. Voor ons was dat richting de Cocksdorp om daar voor de verandering eens te lunchen. 

Focus stack bestaande uit 7 opnames op 34 mm. 1/400e sec. f/8, ISO200 met de Tamron 28-200mm F2.8-5.6 lens. Je ziet hier in de voorgrond dat de heide nog net niet volledig in bloei is.

De kop is eraf

29-07-2025

Een close up door de heide op de heide, met in de onscherpte wat bramen.

Vaak als ik terugkom van vakantie ga ik in de eerste avond even kijken op de Posbank om te zien hoe de heide erbij staat. Dit jaar niet. Ik had gepland en afgesproken met John Goossens, om de heide te verkennen en te starten met een ochtendsessie en zo te zien of ik al kan toegeven aan de heidekoorts. Het is nog vroeg in het seizoen maar zoals je ziet niet te vroeg. 

De eerste heidestruiken staan al in vroege bloei. Je ziet ook nog veel groen en lichte puntjes van heide die nog in bloei moet komen.

Ontmoetingen

De ochtend begon anders dan gepland. De dag ervoor mijn filters, rugtas en statief schoongemaakt. Alles klaargezet (koffie en koek) en klaar gelegd (sleutels). Alles was dus voorbereid om weer sinds lange tijd (laatste keer vroeg op was begin Juni in de mist bij de molen van Hellouw) op stap te gaan. Echter 1 cruciaal detail vergeten, de wekker te zetten! Dus toen ik wakker werd van een streepje licht, wist ik al direct hoe laat het was. Heeft de heidekoorts nu al vat op me?! Het was in elk geval geen half vijf, maar eerder iets na zessen. Oeps, direct een appje naar John. Eerst dacht ik mezelf verslapen te hebben, door de wekker heen. Maar nadat ik koffie had gemaakt, en rond half 7 in de auto zat. Kwam ik er achter dat ik gewoon vergeten was de wekker te zetten.

Parkeertip

Rond 7 uur parkeerde ik op de parkeerplaats op het Posbank Paviljoen omdat ik met John had afgesproken dat hij daar naar toe zou wandelen. Let op met auto en de Posbank bezoeken. De maand Juli en Augustus is het gebied afgesloten voor autoverkeer. Je kunt alleen na zonsopkomst en zonsondergang parkeren bij het paviljoen. En weet dat alle andere kleine parkeerplaatsen niet meer bestaan en dat je dus rekening moet houden met wandelen of een fiets moet mee nemen. Mooiste route blijft toch om vanuit het dal, bij het bezoekerscentrum te parkeren en dan via de schaapskooi naar boven te lopen. Gezien mijn conditie, achillespees blessure, dus afgesproken op het klassieke uitkijkpunt met de wereldberoemde Posbank.

Wat zien we? (Foto: John Goossens)

Kashia was alert en degene die me attendeerde op een reebokje in de heide. Ik besloot rustig naar beneden te lopen. Stilletjes het poortje door, om onderstaande foto te maken. Later die ochtend zou ik nog 3x deze reebok waarnemen. Wat ook opviel is de enorme rust op de heide. 

Een eerste ontmoeting met een reebok die zich niet stoorde aan mij en Kashia. Je ziet ook in de voorgrond dat de heidebloei nog niet volop is door de groene kleuren in de heide.

Op de Posbank, (het is letterlijk een bank) samen met John koffie gedronken, bijgepraat. Hier besloten om samen met hem via de Potjesberg en Hangmat terug te lopen naar het bezoekerscentrum waar zijn auto geparkeerd stond. Ondanks dat ik de zonsopkomst gemist had was het een heerlijke wandeling door dit deel van de heide van het Herikhuizerveld. Ook de achillespees blessure viel op dat moment reuze mee.

De aanwezige paarden op het Herikhuizerveld maakten er weer een productieve foto ochtend van. Heidekoorts is nu officieel AAN.

Tijdens deze wandeling genoten van het gezelschap, de voorzichtig in bloei komende heide en de paarden van de Posbank. In het begin nog een keer het ree bokje kunnen fotograferen. Hoewel het licht en de lucht niet speciaal was een prima start dit heidekoorts seizoen gemaakt. Onderstaand een vijftal foto’s van de hangmat met de paarden.

Heidekoorts_2025-10

Afbeelding 1 van 5

Merchandise van heidekoorts?

Links John Goossens, rechts Kashia en in het midden ik zelf uiteraard op de achtergrond de glooiende heuvels van het Herikhuizerveld, de Posbank.

Bij aankomst bij de auto van John, wachtte er nog een verrassing. Want John had onze zelf ontworpen heidekoorts t-shirts meegenomen. Een idee wat tijdens de avondfotowandeling die ik namens DutchPhotoAcademy eind Juni had verzorgd al had besproken met hem. Daarna via whatsapp hebben we verder aan zijn leuke idee verder gewerkt. John zijn idee had hij via een visual gemaakt met Chat GPT en via een website waar je t-shirts zelf kunt maken verder uitgewerkt. Na contact over en weer had hij een eerste test exemplaar besteld. Daarna heb ik op basis van een foto van mij nog een tweede ontwerp eraan toegevoegd en heeft John voor een exclusief gezelschap de twee designs in de gewenste kleuren en met de verschillende opdrukken besteld. En sinds vandaag kon ik mijn exemplaar met plezier voor het eerst dragen. Je zult de shirts vast nog wel vaker zien. Meer lezen over heidekoorts? Zoek binnen deze site en ontdek hoe het ontstaan is en hoe ik al jaren geleden begonnen ben met deze kreet te gebruiken. 

Heidewandeling tussen de buien door

02-08-2025

De heidekoorts is aan.

Een van de symptomen, lees ook mijn blog van 2024: “behandelplan heidekoorts”, is de drive, zin, motivatie, de wens om de heidevelden te bezoeken! In dit geval ook extra versterkt door de buienluchten en nu en dan opklaringen. Dus hup in de auto en wandelen. Helaas zat het licht niet mee, maar hebben we wel een zo goed als droge wandeling kunnen maken. En veel belangrijker, meer en meer kleur van de heidestruiken is waar te nemen. Dat is een feit want als je al met matige fotografie omstandigheden de heidekleur makkelijker zichtbaar maakt, zoals in onderstaande foto te zien is, dan gaan we de goede kant uit 🙂 

Een onverwachtse ontmoeting met een reebokje. Je ziet hier goed dat de heide nog niet in bloei is en ook hoe de heidegrond langzamerhand meer overgenomen wordt door bomen

Maar zoals zo vaak draait het ook om keuzes maken in landschapsfotografie. Hoewel de luchten fraai waren, maar door het gebrek aan licht op de heide gekozen voor een gesloten beeld. Dan zie je dat kleuren meer tot leven komen 🙂 Hoogtepunt van de wandeling was wederom een onverwachte ontmoeting met het reebokje, die voor ons langs kruiste door de heide. Onderstaand de serie beelden van deze ochtend.

Wat is het druk op de heide!

02-08-2025

Uitzicht vanaf de ZIjpenberg op de Posbank, op de voorgrond wat bloeiende heide en in de achtergrond de schaapskudde. De oranje vlekjes zijn gekapte dennen.

Het is zondagochtend. Fotobuddy en vast heidepartner in crime Sander Grefte is sinds dit weekend weer terug van zijn zomervakantie uit de Verenigde Staten. Tijdens wat whatsapp contact bleek dat de Jetlag parten ging spelen. Dus het advies van onze Zwitserse fotobuddy Julien was “Ga wandelen, ga eropuit, geef niet toe aan de jetlag!”. Dus deed ik, mede door de fraaie wolkenluchten het voorstel om samen een wandeling door het Herikhuizerveld te maken. Wel met de kanttekenening dat we beide last hebben van een voetblessure. Sander iets met een breukje in zijn voet, opgelopen tijdens zijn vakantie. Ik met een achillespeesblessure. Maar ja heidekoorts, dus toch gaan.

Twee wandelaars en de schaapskudde in het dal van de Posbank.

40% van de heide in bloei

Wat ik even onderschat had of vergeten was, zondagmiddag. Dat wil zeggen dat we niet de enigen zijn die even bedacht hadden om een bezoekje aan de Posbank te brengen. In het dal al en medewerkster van natuurmonumenten die er staat voor parkeertips, de parkeerplaats was al zo goed als vol bij het bezoekerscentrum. Maar wij, mede vanwege onze blessures, wilde energie sparen en de auto boven bij het welbekende Posbank paviljoen parkeren. Vanaf hier was het plan de wandeling te maken via de Kraaijenberg naar de ZIjpenberg en dan via het dalletje weer terug naar de Posbank. Een wandelroute van circa 3,5km waar we ongeveer een 1 uur en een kwartier nu voor nodig hadden. Maar wat was het druk op de paden tot en met het dal. Toen we op de Zijpenberg kwamen was het relatief rustig met twee wandelaars die aan het uitrusten waren. Terwijl we onze wandeling hadden, kwamen we tot de conclusie dat dit welbekende deel van de Posbank nu zeg maar 40% in bloei is. Sommige stukken totaal nog niet, zodat je niet overal die mooie aaneengesloten paars-roze kleuren hebt. Maar dat weerhield ons er niet van om plannen te maken voor maandag 4 augustus. Want heidekoorts is ook toegeven aan magische condities, verlangen naar wat mist of nevel. En aangezien de weersvoorspellingen nevel duiden, besloten om het maandagochtend erop te wagen. Daarover onderstaand meer, eerst nog wat foto’s van de zondagse wandeling.

Heidekoorts video impressie van zondag 3-8-2025

In de volgende update meer over de eerste zonsopkomst op de heide. In deze volgende update kun je een nieuw videoclip van de zondagmiddag verwachten.

De heide blijft roepen. 

04-08-2025

Panorma van een benevelde heide.

Tijdens de zondagse wandeling hadden Sander en ik al het weer voor de maandag bekeken. De weersvoorspellingen gaven nevel aan. Dus de heidekoorts gierde door mijn systeem. Zondag de spullen voorbereid, want met een brakke achillespees zal ik dit heideseizoen voorzichtig moeten zijn met mijn wandeling. Maar gelukkig heeft mijn zoon Imme nog een klein elektrisch vouwfietsje. Dus deze zondagavond de bandjes van opgepompt. Opgevouwen en op de achterbank gelegd, fototas ingedeeld en deze keer de wakker op correcte wijze gezet. Wel vanwege de heidekoorts behoorlijk onrustig geslapen, of zou dat zijn omdat ik om half 9 ook de half jaarlijkse tandarts afspraak had. In elk geval op tijd voor de wekker wakker. En ondanks het voorbehoud Sander om kwart voor 5 laten weten, ik ga gewoon. Kieken wat t wot! Om half trapten we samen de Posbank op om onderstaande sfeer aan te treffen.  Maar terwijl we rustig het gebied in liepen, deels achtervolgt door 2 paarden, zagen we het licht komen. Dus met ons tempo doorgelopen naar de beoogde fotospot en daar een fraaie serie beelden kunnen maken. Wel lastig qua kleur vanwege de oplossende nevel, maar er het beste van gemaakt.

Bekijk de impressie van deze ochtend met bewegend beeld van deze maandagochtend.

Beeldimpressie

Heidelandschapsfotografie workshop tijd en heerlijke condities

9-8-2025

Wat een heideseizoen beleven we dit jaar. In een week tijd is de heide van 40% naar ver boven de 80% aan dekking gestegen. De heidekoorts gaat dus goed rond. Maar ook stonden er twee workshops op het programma, waarvan deze zaterdag de eerste in samenwerking met Dutch Photo Academy. Al op vrijdag was ik er mee bezig. Niet alleen om de spullen voor ’s ochtends vroeg klaar te zetten, denk hierbij aan je tas inrichten zodat naast de objectieven en camera ik ook ruimte in de tas heb voor een thermosfles koffie en thee, toebehoren en iets lekkers bij me heb. Daarna kreeg ik van Paul Begijn ook een heidekoorts berichtje inclusief wat weerkaarten (zijn specialisme!). En hij bevestigde wat ik min of meer wist. Kans op nevel wederom en wat hoge bewolking. 

Daarna direct op Instagram een groepje aangemaakt met de deelnemers en ze op de hoogte gebracht dat we een ochtend kregen waarbij je direct aan moet staan om de mooiste condities te fotograferen. Ondertussen nog de vorige videoclip in elkaar gezet alsmede een eerste reel om vervolgens nog met enkele deelnemers die reageerden te interactieren. Heidekoorts is soms even ‘hard werken’. Ook nog Rick Bekker, geïnformeerd over de Posbank om vervolgens een beetje slaap te pakken.

Onrustige nacht van de heidekoorts

Vervolgens een onrustige nacht gehad. Met vroeg opstaan, de wekker stond om 04:35 uur, dan ga ik er op een of andere manier op liggen. Ik werd om 2 uur wakker, om 3 uur en uiteindelijk weer om kwart over 4. Toen ben ik maar opgestaan, rustig aankleden, mijn ontbijt genuttigd en iets voor vijven in de auto op weg naar het punt waar ik de deelnemers aan de workshop zou ontmoeten. En de nevel was aanwezig. Dus ook mijn fotohart ging daar sneller van kloppen onderweg, net als al die jaren. Kortom de heidekoorts openbaarde zich maar al te goed. Gelukkig arriveerden de eerste deelnemers al vanaf 05:15 uur. Dus ik besloot omdat het 2 bekenden waren deze al voor half 6 op pad te sturen, zodat ze de nevel nog mooi konden vastleggen. Ik volgde een kwartier later met de andere helft van de groep en terwijl ik aankwam in het gebied, kwam Sander me al tegemoet lopen. Hij had zijn fiets al bovenaan geparkeerd, was naar beneden gelopen en vertelde me direct dat we niet naar boven moesten lopen. Daar zou je de mist/nevel niet zien. Dus direct geprofiteerd van het eerste licht en de heide. Daarna een prachtige ochtend met de groep beleefd. En dat alles bekijk je in mijn vierde vlogje onderstaand.

Impressie in beeld van een nieuwe heide ochtend 9-8-2025

We zien wel wat ’t wordt

12-8-2025

Bliep doet de Mac als er een berichtje van Jeanine Dijkstra uit Friesland binnenkomt via Whatsapp. Al in mei hadden we contact over de Friese heidevelden. Nu stuurde ze een update dat de heide mooi in bloei stond en of ik nog plannen had om de heide in Friesland te bezoeken. Het toeval wilde dat ik vlak ervoor een afspraak had gepland in, precies Friesland. Dus dat kon ik mooi combineren was direct mijn conclusie. En zo reed ik na afloop van mijn tweede en laatste bezoek naar de McDonalds in Drachten om daar met Janine naar de fotolocatie van die avond, de Bakkeveense Duinen te rijden. Gelukkig zijn we in Friesland en is het noordelijker niet +30 graden. Eerst smakelijk gegeten in Bakkeveen en toen we richting de parkeerplaats reden erna was de temperatuur verder gedaald naar een aangename 25 graden. 

De heide van de Bakkeveense duinen

Het eerste wat ik zag

Het is altijd even afwachten wat het gebied waar ik nog nooit eerder ben geweest me zal brengen en vooral hoe de zonsondergang zal verlopen. Iets na 8 uur maak ik de eerste foto en zie daar op het voorste veld de zon nog net de boomtoppen in het gouden licht zet. Het gouden uurtje is begonnen. En met de zon in de rug vermaak ik me op dit eerste stukje heide al prima. Zoals in de meeste heidegebieden die ik de laatste tijd heb gezien, zie je ook hier dat de jonge berken, dennen en grassen steeds vaker de heide ontsieren. Ik probeer me er niet aan te storen, het is simpelweg wat het is. Dus of ik werk er omheen of probeer het zo te doen dat met de nieuwe technologie in de nabewerking er makkelijk uitgepoetst kan worden.

Een onverwachte ontmoeting, een jonge ree in het veld.

Zoals zo vaak drijft het licht me verder voorwaarts en in dit geval naar achteren het gebied in. Heerlijk spelen met mooie heide struiken en en bonte potpourri van kleuren mijn aandacht trekt. Opeens zie ik daar een klein reetje staan, perfect in een kader van een boomstam en tak. Op mijn camera zit helaas de groothoeklens dus zet rustig mijn tas naar, pak de andere camera met erop de 70-200mm. Geef een seintje aan Janine, draai me om en ze loopt het frame uit. Ik volg haar en dan stopt ze nog 1x om tussen de kleurenmix perfect te poseren. Wat een mooi moment al.

Bevangen door de #frieseheidekoorts

Pas als ik het pad vervolg en weer even omdraai, zie ik achter me al direct aan de lucht dat ik een compositie moet vinden en snel. Het is al kwart voor negen en de lucht, met ‘altocumulus’ wolken kleurt al op. Die kleine wolkjes, prachtig. Ik besef meteen dat zodra de zon verder zakt het snel zal gaan met de kleuren. Alleen ik zie dat we nog een stukje moeten lopen en dat met mijn pijnlijke achillespees.

Overal zie ik composities

Maar zowel met de zon in de rug, als links van me is het prachtig. Ik sta hier, ik sta daar, welke lens, AEB brackets? Even twijfel wel of geen focus bracket? Overal waar ik kijk zie ik foto’s. Even lijk ik bevangen door de Friese heidekoorts variant. Een variant die zoals ik hierboven al zei door de fraaie bloeiende kleurrijke heide en de vele mogelijkheden qua fotografie impact me lijkt te krijgen. Maar dan daalt al snel het besef in en neemt mijn fotografie modus het weer over. Ik ben gek van wolken en zeker deze altocumulus wolken die op middelbare hoogte aanwezig zijn en fraai gaan opkleuren. 

Als de zon bijna achter de horizon verdwijnt begint de lucht fraai te kleuren.

Ik draai me om, vind het jammer dat ik niet een dominanter onderwerp heb in dit beeld, zoek daarom goed naar de voorgrond, stel mijn statief op. De gemonteerde spikes bieden zoals vaker met heidelandschapsfotografie uitkomst. De zon zakt snel richting de bomengrens. Ik monteer snel de Benro filterhouder en kies voor het 2 stops medium grijsverloopfilter. Combineer dit voor de zekerheid met een AEB bracket, zodat ik alle beeldinformatie meeneem. Toch een beetje het zekere voor het onzekere kiezen en omdat het kan. (achteraf gezien maar goed ook want het contrast was wel erg groot) Oef wat is het mooi. En precies zoals verwacht is het moment snel voorbij.

De kleur en sfeer verandert snel, kijk maar in de lucht hoe snel de wolkjes verder uit een gerafeld zijn.

Na dit moment dwaal ik nog even verder. Maar zoals vaker vind ik dan heidelandschapfotografie erg lastig als het licht wat de heide zulke mooie kleuren geeft verdwenen is. Even omschakelen is dat vaak. Dan wordt mijn ogen getrokken door berken bomen, of liever gezegd stammen. Ik loop er voorzichtig naar toe, want opeens realiseer ik me dat ik buiten de gebaande paden ben. Ik volg het wildpaadje en maak nog een laatste foto.

De lucht kleurt nog na, de eenzame berk en de gebroken stammen trekken mijn aandacht.

Langzaam loop ik terug naar het pad waar ik Janine weer ontmoet. Maak nog een laatste foto en langzaam dooft het licht uit, is het schemerdonker als we de bij de auto arriveren en parkeer ik moe maar voldaan rond kwart over 12 in de nacht de auto op de oprit. Friesland wat was je onverwachts mooi. 

De heidekoorts houdt aan

15-08-2025

Na mijn avondsessie in Friesland, stond nog geen drie nachtjes later een ochtendsessie op het programma. Samen met natuurfotograaf Remco Stunnenberg en mijn trouwe metgezel 😉 die dit jaar geen heidekoorts heeft, maar er wel weer gewoon bij is Sander Grefte, stond een bezoekje aan Planken Wambuis op het programma. Aanleiding waren de weersvoorspellingen, met ‘wat’ nevel. 

Het leuke aan samen eropuitgaan, je maakt allemaal zo je eigen beelden.

Zoals zo vaak voor dag en dauw in de benen, met dit keer als bakens in het landschap Remco & Sander. Net een getrouwd stel om ze zo samen te zien, want ze hadden nog even wat bij te praten. Gelukkig had ik beide heren al gesproken en gezien, dus met mijn trage wandeltempo en andere fotografische ideeën ging ik met Kashia die ook weer eens mee was mijn eigen gang. Een gang die alles te maken heeft met heide en berken. Waarschuwing die berken komen nog vaker terug in dit blog.

Teleurstelling

Ik had van deze plek een heel ander beeld in mijn gedachten.

Het is niet alleen maar hosanna en alles lukt tijdens het heidekoorts seizoen. Want ondanks de heerlijke condities, mist, was het beeld wat ik wilde maken niet helemaal mogelijk. De heide was minder kleurrijk en dominant aanwezig dan in mijn gedachten. Ook moest ik nog even wachten op het licht, dus gelukkig tijd om op zoek te gaan naar iets anders. En dat andere was me de jaren hiervoor dat ik op de plek kom niet opgevallen. Dat blijf ik toch wel het bijzondere vinden aan vaker gaan naar hetzelfde plekje – je vindt altijd wel iets nieuws. Alleen dit was wel heel erg opvallend. Hoe heb ik dit ooit over het hoofd gezien vraag ik me dan nu af.

Een nieuwe compositie

Heidekoorts tip: Focus stacking 

Een perfecte mix, heide, berken en een focus stack. Sony A7IV met Tamron 28-200 mm. 73 mm. 1/5e sec. bij f/11 op ISO100

Zonder dat ik er erg in had, was ik Sander en Remco helemaal uit het oog verloren. Alleen maar een goed teken want ondanks mijn teleurstelling toch wat fraaie beelden op die plek kunnen maken, dankzij het opmerken van ‘de vork’. Net zoals je soms uit over het hoofd kunt zien, qua compositie of scenes, zo verandert ook je fotografie stijl. Vorig jaar was ik nog behoorlijk bezig met onscherpte van de heide. Maar deze ochtend zou in het teken staan van scherp van voor tot aan de mistgrens, dus focus stacking. En wat handig, beide Sony camera’s hebben de focus stacking functie aan boord. Nadeel is wel, je komt met enorm veel beeldmateriaal thuis en Lightroom vraagt meer tijd omdat je zelf de stacks goed moet oormerken en ook de out-of-focus beelden herkennen en verwijderen vraagt naast de bewerking iets meer werk. Maar als je dan eenmaal de foto’s hebt, dan tevredenheid alom, want zeker met heide is het wel tof om die volledige scherpte te hebben.

Het zonlicht brengt een zachte gloed over het landschap. (traditioneel beeld, geen focus stack)

Nadat ik me los had kunnen maken van de scene waar ik al vanaf het begin van de ochtend was, trof ik Remco en Sander verderop aan. Mijn aandacht werd wederom getrokken door de daar aanwezige berken en de fraai bloeiende heide die dankzij de zon die zich een weg door de nevel brande en een fraaie gouden gloed gaf aan het landschap. Persoonlijk vind ik de heide mooier in schaduw, maar een toef zijlicht mag er ook zijn. Naarmate de zon meer grip kreeg op de nevel en het iets na 7 uur was, werd het tijd voor koffie. Maar niet nadat Remco en ik nog even onze camera’s aan het werk hadden gezet om onderstaand tafereel vast te leggen.

Guilty pleasure no.1: bomenlaan en door het brekende licht zonneharpen.

Ik loop hopeloos achter! 

16-08-2025

Ik zal er niet omheen draaien. Dit heidekoorts seizoen had ik een voornemen om een soort van heidedagboek bij te houden. Iedere keer zodra ik op de heide was geweest om te fotograferen, wilde ik deze blog updaten. Dat ging in beginsel nog vrij aardig. Maar inmiddels is het 31 augustus, ben ik gisteren zaterdag de 30e er wederom op uit geweest en heb ik nog zo’n 6 updates te verwerken. Kortom op deze manier ben ik nog wel tot ver in de herfst bezig met deze heidekoorts blog. 

Heidelandschapsfotografie workshop 2

Ondanks de bewolkte ochtend was het een toffe workshop voor mij. Het biedt extra kans om tips & tricks te leren zoals het gebruik van de lange lens in landschapsfotografie.

In 2024 had ik me voorgenomen om een betere balans tussen workshops en fotografie te organiseren. Nu had ik weliswaar door omstandigheden in 2024 meer tijd, maar toch voelde ik sterk aan mezelf dat ik het wel leuk moest blijven vinden. Een goede balans erin vinden is dan een belangrijk gegeven. Begrijp me goed, ik vind een foto workshop fantastisch om te verzorgen. Maar ik merk aan mezelf, zeker omdat ik ze vaak in de vroege ochtenden verzorg dat het ook wel wat onrust veroorzaakt, vooral de ‘angst’ om me te verslapen. Dus op de e.e.a. manier wordt ik dan meerdere keren per nacht wakker. 

Heide in bloei.

Dat gebeurde me ook de 16e want de tweede workshop stond op het programma. Rond 6 uur met de deelnemers verzameld en met zonsopkomst het gebied in gelopen. Voor mij een uitdagende workshop, want juist met condities als het licht, de sfeer niet heel prominent aanwezig zijn, is het juist mijn uitdaging om de deelnemers te inspireren en ze wel met foto’s en tips thuis te laten komen.

Zo leuk als cursisten elkaar de kennis van hun camera’s delen

Een van de hoogtepunten van deze uitdagende ochtend was voor mij wel tijdens de oefening in bovenstaande foto. Je kunt het vastleggen van de bloeiende heide op meerdere manieren aanpakken. Zoals ik al eerder in de blog schreef kan dat door te werken met grote diafragma’s. Maar in sommige scenes wil je juist alles wel van voor tot achter scherp. Dan is focus stacking een technische oplossing. En het leuke was deze ochtend dat er 3 deelnemers dezelfde camera hebben. In dit geval een Canon EOS R6 MKII. Hoewel je focus stacking kunt toepassen door verschillende scherpstelpunten handmatig te kiezen. Maar het is ook leuk en handig als je camera het zelf doet. En zo wist 1 van de 3 hoe dat werkte en werd er onderling kennis gedeeld. 

Marcel en Monique bedwingen de Zijpenberg.

Abonneer je op deze pagina, er komen nog zeker een drietal updates, je mag nog een magische ochtend op de Noord Limburgse heide verwachten. (bijgewerkt 25 augustus 2025)