Teleurstelling!

Hoe herken je een fotograaf, de eigenschappen van een fotograaf

Aankomende periode ga ik een blog serie schrijven over ‘hoe herken je een fotograaf, de eigenschappen van een fotograaf. In dit eerste deel begin ik met ‘Teleurstelling. Het kan niet altijd raak zijn!’. Je maakt niet altijd prijswinnende foto’s of toch wel?

Niks, nada nakkes!

De winter lijkt inmiddels weer even verdwenen uit Nederland. Maar vorige week zondag was ik op de Posbank om de winterse sfeer vast te leggen. Een heerlijke koude ochtend met hopelijk mooie winterse condities, daar ging ik voor! Over een licht besneeuwde weg, gelukkig winterbanden, reed ik voorzichtig naar boven. Waar ga ik heen Zandklep of Zijpenberg. Voor dageraad koos ik voor de Zijpenberg, het Herikhuizerveld of te wel de Posbank. Ja de Zijpenberg, dat leek me wel wat. Maar dan sta je daar en merk je al dit is het niet… je mist die thrill die je normaal wel hebt. Je gaat wel door, want ‘niet omdat het moet, maar omdat het kan’. (de voordelen van het digitale tijdperk!)

Ondanks de kou, terwijl het bluehour 🙂 nog in volle gang is, zoek en kijk je om je héén. Je kent de plek, maar dan vind je het niet. Je probeert wat anders, laag standpunt, hoog of net er tussen in? Voorgrond met paadje, kruising of alleen sneeuw en heide! Nee, dat was ‘m ook niet. Dan in je ooghoek zie je een mooie lucht, de zon komt erbij….. Wat een kleur. S##T, je staat verkeerd, loopt snel naar een ander punt…. Ook wéér niet wat het is! En zo ging het tijdens het gouden uur min of meer door en redelijk ontevreden toog ik huiswaarts. Herkenbaar? Dit is wat mij zondagochtend overkwam! Wat is dit toch, want ik ken de plek, ben er vaker geweest alleen niet zo vaak in de ‘winter’.

Ik heb er eens over nagedacht en kom tot de volgende conclusies die de volgens mij iedere fotograaf wel eens overkomen;

  • Je gaat spontaan en onvoorbereid op pad; de zon komt op een compleet andere plek op, dus door een goede voorbereiding had ik dit kunnen weten en daarop mijn plekje kunnen afstemmen en mogelijk met minder teleurstelling thuis kunnen komen.
  • Je gaat met te hoog gespannen verwachtingen, je wilt teveel! Ik hoopte op andere weer condities, meer sneeuw/rijp op de heide en bomen, wat mist in het dal en een passende lucht. Op de rijp na waren de andere 2 ingrediënten er niet. Dus teleurstelling en ga je zoeken naar iets wat er niet is.
  • Je kent de sfeer van het seizoen nog niet genoeg, dus ga je op zoek naar iets wat er niet was.

Conclusie

Doordat ik misschien wel in een verkeerde hoek van dit gebied was, te hoog gespannen verwachtingen had en door de weersomstandigheden, de lucht die altijd een prominente rol in mijn foto’s speelt, niet echt mooi was, vond ik niet wat ik zocht. Kortom, ieder seizoen moet je leren kennen, want het is altijd anders. En dus hoort ontdekken bij de eigenschappen van een fotograaf. En daar horen soms ook teleurstellingen ook bij, want het kan niet altijd raak zijn.

Of is het dat je te kritisch bent op jezelf? Daarom ben ik benieuwd naar hoe jullie naar deze onderstaande foto’s kijken? Zijn ze goed, slecht, prima, okay, zo zo, verschrikkelijk, slecht of…. Wat vinden jullie, want zelf vond ik ze niet echt fantastisch? In het volgende artikel ga ik het hebben over kritisch zijn.

error: Content is protected !!