Het kapelletje op de heuvel en het verhaal achter de foto’s

Eigenlijk had ik een hele andere blog willen plaatsen. Een blog die als insteek had, waarom je altijd vaker naar een fotoplek moet terug keren en waarom een eigen fotoplekje zo fijn is. Dit alles rondom een fotoplek die ik dit jaar weer opnieuw in beeld kon brengen omdat er graan op de akker stond. We hebben het dan uiteraard over het kapelletje op de heuvel. In mijn privé situatie vond in dezelfde periode dat ik met deze fotoplek, de foto’s en dit beoogde artikel bezig was een dramatische gebeurtenis plaats. Dus voor nu dit artikel met een andere lading.
 

1 April 2020 kapel op de heuvel

Tijdens het zoeken naar nieuwe beelden kwam het kapelletje in Bemmel op mijn rader, 1 April 2020

We schrijven 1 april 2020. Corona en smart lock down zijn de norm. Ik kwam langs het kapelletje, tijdens een van mijn avondtochten om te fotograferen. Een fris voorjaarswindje en een leuke lucht waren aanwezig. De lichtgroene aanwas van het graan in de voorgrond deed eigenlijk mijn aandacht trekken. Vanaf dat moment was het kapelletje op mijn fotoradar aan. In die periode was ik overigens meer bezig met mijn lentegroen serie op Mariendaal, druk met de voorbereiding van de CameraNU kracht van fotografie talkshows en het Corona fotodagboek. 

Een avond die smaakte naar meer foto’s van het kapelletje op de heuvel

Gras in plaats van graan bij het kapelletje

In het begin fotografeerde ik steeds het kapelletje van rechts (18 mei 2020)

Medio mei keerde ik terug. Het Corona fotodagboek liep voor mij toen al op zijn laatste benen, min of meer Corona nieuws moe. Maar vooral ook omdat ik teveel fotografeerde. Wel grappig, kun je teveel fotografen? Enfin ik wilde het dagboek met alle nieuwsberichten over Corona en de vele foto’s niet meer bij houden. Het was ook geen moeten, maar omdat het kan.

Een nieuw mooi moment bij het kapelletje

Een oplossende regenbui in het begin van het gouden uur (28 mei 2020)

En zo belandde ik weer bij het kapelletje op de heuvel en bedacht me hoe het zou zijn om wekelijks hier te fotograferen en er een serie van te maken. Ik visualiseerde beelden met een pittige kleuren tijdens een zonsondergang, een onweersbui, sterrenspoor, blue hour en als het even kon, met mist en hoe dat impact op het landschap en de foto zou hebben. Begin Juni was ik er samen met Thijs Vermeer tijdens een spectaculaire avond na een paar pittige buien eerder die dag. 

focus op het kapelletje en minder op het graan

Spectaculaire avondfotografie eind mei bij het Maria kapelletje. En steeds had ik die mooie avondluchten met kleuren en wolken. Steeds was het prachtig, kleurrijk en uitnodigend om te blijven komen en al helemaal omdat het graan steeds mooier van kleur werd. (28 mei 2020)

Nabewerking van de foto’s bij het kapelletje op de heuvel

Kapelletje in Bemmel en de vlaggenmast

Een van de weinig foto’s met de vlaggenmast (5 juni 2020)

Er was alleen altijd 1 ding wat me niet kon bekoren aan deze plek, die vlaggenmast die zo hinderlijk het beeld verstoord. Stelselmatig heb ik deze middels de content aware functie in photoshop eruit gepoetst. Ook heb ik 9 van de 10 foto’s allemaal qua kleur iets pittiger gemaakt, door ze in Luminar 4 na te bewerken. Hierbij speelt met name de AI (auto intelligence) functie een belangrijke rol. Het Accent verbeterd de algehele foto door kleur en belichting te verbeteren en doet ditzelfde voor de lucht. Dit is naast de verscherpingsmogelijkheden de belangrijkste reden om 9 van de 10 foto’s uit Photoshop in Luminar 4 af te werken. Nb. dus niet de veel besproken speelse functies om de lucht te vervangen of uit te breiden!!

Verbinding met het kapelletje

Een foto met een dubbele betekenis

Een foto met een dubbele betekenis, licht en dreiging en het jonge graan met als anker het kapelletje in het midden  (5 juni 2020)

Maar zoals zo vaak, het is niet alleen de foto die telt. Soms krijgen foto’s een andere betekenis en dat past helemaal bij waarom ik fotografeer. Namelijk zoals mijn fotografie motto luidt ‘Make your Memory Today’. Mijn vader is in deze periode van mei plotseling erg ziek geworden. In eerste instantie leek het nog op een infectie aan zijn darmen. Maar naarmate dat niet overging en na enig aandringen bij de huisarts werden er verdere onderzoeken ingepland.

donkere wolken pakken zich samen, maar er gloort nog steeds licht aan de horizon

donkere wolken pakken zich samen, maar er gloort nog steeds licht aan de horizon (12 juni 2020)

Helaas bleek al vrij snel na deze onderzoeken dat de situatie ernstig was. Terwijl bij het kapelletje op de heuvel het graan ging groeien, werd duidelijk dat mijn vader ernstig ziek was en zieker werd. En zo mede door de situatie met mijn vader en mijn wekelijkse bezoekjes werd de band met het kapelletje sterker. Ik weet het is een wrange vergelijking, maar terwijl we vaker in het ziekenhuis kwamen en meer artsen zagen, werd het kapelletje ook steeds populairder qua fotografie. Niet alleen bij mij, maar ook bij anderen.

Een dreigende regen- en onweersbui bleef me weer bespaard

Een dreigende regen- en onweersbui bleef me weer bespaard en leverde een kleurrijke lucht en sfeer op passend bij de situatie eind juni (26 juni 2020)

Een duidelijke parallel met het kapelletje

een passerende regenbui en het graan dat bijna rijp is om geoogst te worden

Een fotomoment waarin voor mij hoop, angst en verdriet zichtbaar zijn… (5 juli 2020)

 

Afscheid nemen bestaat niet

Afscheid nemen bestaat niet. Samen met Julien en Sander ‘gedag’ zeggen tegen Julien die met zijn gezinnetje op reis gaat door Europa (6 juli 2020)

Zonsopkomst en mist bij het kapelletje

vlak voor mijn zomervakantie, met het graan al rijp en een mistige ochtend besloot ik nog even hier te gaan fotograferen…. de mist doet precies wat ik hoopte… (12 juli 2020)

Tijd om te gaan

Gedurende de maand Juli is het graan uitgebloeid en vaak rijp om geoogst te worden. De ziekte van mijn vader bereikte midden Juli zijn dieptepunt. Het ging niet meer en zijn besluit om te willen gaan maakte hij duidelijk aan de artsen. Na mijn zomervakantie in Ouddorp maakte hij de afspraak met de huisarts om 31 juli afscheid van ons en zijn mooie leven te nemen. Die week van zijn overlijden ben ik bijna iedere avond even nog bij het kapelletje geweest. Even de emotie van me af zetten door bezig te zijn met mijn passie fotografie. Niet alleen om vastleggen (te fotograferen), maar zoals de keren ervoor om daar te zijn en te beleven. Op de avond dat we met de kinderen afscheid gingen nemen van mijn vader werd de graanakker geoogst.  

Laatste mooie moment

Laatste mooie moment, onverwacht brak het open en een schouwspel van licht en kleur maakte de scene uniek rondom het kapelletje (27 juli 2020)

lijnen in het geoogste akkerveld

Lijnen in het geoogste akkerveld vlak voor zonsondergang (28 juli 2020)

Toen ik de dag erna terugkwam was ik nog precies op tijd om te zien dat het stro in lijnen over het land er nog lagen en in combinatie met deze mooie wolkenluchten die weer nieuwe perspectieven bood qua fotografie. De symboliek hier is dat deze dag mijn vader de huisarts verzocht zijn laatste wens in te willigen om euthanasie toe te passen voor het weekend.

Lijnen in het graanveld

Lijnen in het geoogste graanveld een dag later, de bezoeker voor het kapelletje is een mooie aanvulling op deze haast spirituele plek voor me. Donderdagmiddag uit mijn werk ben ik nog even gaan kijken en was ik precies op tijd om te zien dat akker opgeruimd werd. (29 juli 2020)

 

Geoogste akker

Detail hier is dat het graan geoogst is en het hooi wordt verzameld. Het hooi gaat naar de omliggende boerenbedrijven. (30 juli 2020)

Een moment voor jezelf

Zaterdag 1 augustus 2020, de dag nadat we afscheid genomen hebben van mijn vader en hij zijn rust had gevonden, ben ik nog even rond zonsondergang teruggegaan naar dit zo dierbare plekje. Een moment voor jezelf. Op de akker scharrelt iemand rond met zijn scanner op zoek naar verborgen schatten. Hij vertelt me dat hij vooral munitie vindt. Als de avond valt en de zon achter de horizon verdwenen is ben ik hier alleen. De lucht kleurt nog even mooi na en op gevoel vind ik onderstaande compositie.

Zonsondergang over de lege graanakker

Zonsondergang over de lege graanakker. (1 augustus 2020)

Enerzijds ging ik om te zien en vast te leggen dat het graanveld in rust en leeg was. Ik wist dat er geen strobalen meer zouden zijn. Anderzijds ging ik voor mijn eigen ontspanning, maar vooral om in het kapelletje een kaarsje aan te steken voor hem en alleen te zijn met mijn emoties. Waar zou dat beter kunnen dan hier. Ik nam op het bankje ervoor plaats en maakte deze laatste foto’s in het mij zo geliefde blauwe uurtje.

blauwe uurtje bij het kapelletje

Blue hour bij het kapelletje. Even een moment in stilte. De cirkel is rond. (1 augustus 2020)

 Toen kwam het besef dat de cirkel rond was. Het kapelletje op de heuvel zal nooit meer zijn voor me zoals het er tot begin mei 2020 was. Helaas heb ik mijn vader, maar enkele foto’s van deze serie kunnen laten zien…… Steeds als ik een foto zal maken daar dan ben je in gedachten bij me. Het is een mooie plaats, ook om een kaarsje voor je aan te steken……..en zo aan je te denken…..

Rust zacht pap, voor zijn rouwbrief schreef ik:

Als je deed wat je altijd graag doet

Als het leven opeens klaar en uitzichtloos is

Er bijna niets meer is waar je van kon genieten

Als het ongemak en de pijn het overnemen

Dan is de keuze maken om te gaan een moedig besluit

 
Make your Memory Today
//Dave

ps. mijn vader, Rob Zuuring is 76 jaar geworden. Donderdag 6 augustus nemen we afscheid van hem tijdens de crematieplechtigheid.

error: Content is protected !!