Als landschap, cityscape blue hour fotograaf fotografeer ik voornamelijk in de venstertijden van de dag. ’s Ochtends héél vroeg of ’s avonds als de zon ondergaat of al aan de horizon verdwenen is. Als er dan zoals met Pasen ‘Maartse buien’ worden aangekondigd inclusief een heuse voorjaarsstorm, dan ontstaan er momenten voor me om gewoon de camera om de nek te hangen en overdag te gaan fotograferen. Ik word er letterlijk en figuurlijk onrustig van, ik moet dan naar buiten en ben dus niet binnen te houden!

Wandelen met een fotograaf is verschrikkelijk!

Rond het middaguur, toen het wat droger werd de schoenen aan getrokken en naar buiten. Nu de Rijn weer zijn normale waterstand heeft bereikt, besloten om samen met Heleen langs de Rijn te wandelen. Fuji X-T10 om de nek en genieten maar. Maar wat opvallend was, links de zuidkant blauw en wit in de hemel en rechts heerlijke donkere luchten met regelmatig een zonnetje. En dat creëerde prachtige contrasten en dus foto kansen!

Kortom wel wandelen, maar niet in de hoogste versnelling. Of te wel hoe herken je een fotograaf? Precies; een eenzame vrouw die ergens staat te wachten op een 100 meter verderop staande fotograaf die zijn plaatjes aan het schieten is ;-).

Herkenbaar? Vast wel, want als fotograaf kijk je toch anders naar de omgeving, althans ik wel……en ik schiet nu eenmaal niet uit de losse pols, dus zo sta je vaker langer stil dan de ander lief is, met als gevolg…plaatjes zoals onderstaand 🙂
Deze foto’s zijn gemaakt met de Fuji X-T10 en grotendeels gebruik gemaakt van het camera profiel Classic Chrome om zo de dreigende luchten, de rauwe sfeer wat te accentueren. En Heleen, ach uiteindelijk liepen we samen heerlijk naar huis en was mijn fotografieverslaving even bedwongen 🙂