Deel 2: van herfstkriebels de winterbibbers in
In dit tweede deel van de herfstkriebels blog neem ik jullie mee door de kleurrijke en stemmingsvolle herfst. Diverse hoogtepunten passeerden weekend op weekend en onderstaand lees en bekijk je deze momenten. Deel 1 lees en bekijk je hier. Daarin neem ik je mee door de vroege herfst, waarin de herfstkriebels ontstaan. Maar nu onderstaand naar het hoogtepunt van de herfst met als toetje winterbibbers.
Spijbelen met permissie
Een heerlijk fotografie moment tijdens de lunchpauze.
Een fantastische baan heb ik bij Toyota. Het is momenteel wel een beetje heel erg druk door allerlei omstandigheden. Dus toen ik donderdagochtend al vanaf half 8 in touw was, besloot ik voor lunchtijd even een break te nemen en naar het Waliën en Velhorst te rijden. Met de herfstkleuren bijna op hun piek even er tussenuit en een paar heerlijke foto’s gaan maken. Maar het werd even iets langer dan ik gepland had. Op de Velhorst had ik een prettige ontmoeting met Yvonne Tuk. Ruim een uur hebben we staan kletsen over de Sony camera’s, de foto’s die beiden maken en ik op dat moment aan het maken was. Tussentijds mocht ik ook haar gloednieuwe Sony 70-200 mm. f/4 GM uitproberen en een paar foto’s mee gemaakt.
Geen epische condities, maar gewoon een mooi herfsttafereel, altijd fotografiefeest op landgoed de Velhorst. Foto gemaakt i.c.m. de gloednieuwe Sony 70-200 mm. f/4 MKII
We wisselden tips uit en in mijn geval was ik een instellingen van mijn Sony camera rijker, kortom mooie kennisuitwisseling. ISO wijzigen is nu aan het functiewiel gekoppeld en met de fn toets kan ik alles vergrendelen. Kijken of dit werkt. Maar het allermooiste, thuiskomen met een frisse mindset en heerlijk de actielijst afwerken!
Weekend PIEK Herfstkleuren
Een mooi moment waar een lekkere herfstlucht, de kleuren in 1 beeld samen kwamen
De week is weer voorbij gevlogen. Zaterdag de 11e zou ik met Bob van den Berg ons jaarlijkse herfstfotografie uitje doen. Echter had Bob thuis onverwachte verplichtingen. Dus stelde ik mijn plan bij, aangezien Heleen ook op tijd weg moest, gelijk met haar opgestaan en ging ik ook rond de klok van half 9 erop uit. Op het weerbericht had ik gelezen dat het rond half 10 droog zou worden en de wind matig tot zwak zou zijn. Dus voor een zonsopkomst hoefde ik er niet per sé vroeg uit. Ik besloot nog eens terug te keren naar de Achterhoek. De avond ervoor had ik nog contact met Joost Wiltink, maar die had het te druk om aan te sluiten. Wim zelf met wie ik eerder op pad was zat heerlijk op IJSland, dus alleen op pad. Nou ja alleen, uiteraard was Kashia mee. Rond de klok van vier uur kwam ik thuis om de niet alleen mijn batterij leeg was, maar ook die van mijn camera’s. Een prachtige route reed ik met enkele stops van de ene plek naar de andere, waarbij tot ver in de namiddag er heerlijk licht met buienluchten waren.
Onderstaand de serie beelden van heerlijke zaterdag buitenspelen.
Eindelijk gunstige voorspellingen
Om de Wodanseiken in perspectief te plaatsen stond Sander zoals wel vaker op de juiste plek met zijn welbekende gele vest.
Deze herfst kwam anders op gang dan gebruikelijk. Vaak is er al snel namelijk in de nachten wat afkoeling en dus ontstaat er dan makkelijk mist. Deze herfst was natter en warmer in het begin. De echte fraaie condities hebben we zoals ik het kan beoordelen, 2 of 3x gehad. 1x kon ik er in oktober met wat nevel op uit, maar de mistige dag die we hadden moest ik verstek laten gaan. Echter de vooruitzichten voor zondag 12 november waren gunstig. En laat ik nou die ochtend alsnog met Bob afgesproken hebben. Aangezien zijn passie bosfotografie is ook Sander uitgenodigd en samen naar de Wodanseiken in Wolfheze gegaan.
Panorama van de Wodanseiken
Zoals wel vaker gebeurt was ik er veels te vroeg. De mist bleef net genoeg aanwezig en transformeerde in het fijne neveltje wat altijd prettig werkt in het bos om de nodige separatie en sfeer te krijgen. Het werd een echt fotofeest deze ochtend. Mede dankzij de koffie, fotograferen en het aangename gezelsc. Het is dat na ruim 4 uur fotograferen mijn accu leeg was, maar het licht bracht nog meer kleur in het bos en dus op de terugweg nog een paar fraaie beelden kunnen maken. Dat ik mijn bril verloor die ochtend mag geen naam hebben. Sander en Bob, dit doen we snel weer eens!
Onverwachts is altijd bijzonder
Guilty pleasure; een beukenlaan, mist, fraaie kleuren en op het einde een hardloper, fietser of wandelaar
Als je iets niet verwacht en het gebeurt dan toch, dan geeft dat extra plezier. Dat gebeurde me vrijdag 17 november. Donderdagochtend was het een prachtige herfstochtend met mist, maar in mijn geval een volle agenda. Prettig was het voor me dat vrijdagochtend er ook gunstig uitzag. Mijn agenda had onverwacht ruimte en zo stapte ik om half 8 in de auto. Naar een plekje in Arnhem Noord waar ik het weekend ervoor met Sander in de stromende regen weer eens was geweest. En zo reed ik in de mist weg, zag mist boven de bossen van Arnhem, maar toen ik de Nelson Mandela brug over reed was er van mist amper sprake! Toen ik de auto parkeerde viel het op de plek ook wel mee. Maar niet getreurd, gewoon gaan, tenslotte Kashia wilde ook graag eropuit. Toen ik wat noordelijker in het gebied kwam, was het er prachtig gevuld met mist en voor ik het in de gaten had, was ik tot half elf aan het genieten en wandelen.
Herfst heeft vele gezichten
Mijn wekker loopt normaliter tijdens werkdagen rond half 7, kwart voor 7 af. Na het douche en aankleed ritueel is het tijd om de deur open te doen en onze katten naar binnen te laten. Dat deed ik een doordeweekse woensdag ook. Alleen een kleine 10 minuten later zat ik in de auto onderweg naar mijn local patch. Een koude nacht, wat nevelig maar vooral KLEUR.
Het polarisatie en 3 stops zacht grijsverloopfilter gebruikt om iets het licht te temperen en de sluitertijd te verlengen om de rimpels op het water glad te strijken.
Pré visualeren
Nu en dan spreek ik Sander over, ja fotografie. En zo hadden we het over zijn foto die hij had gemaakt in de mist bij zijn favoriete plekje van het groepje berkenbomen. Dit bracht ons op het nadenken over foto’s die we op deze lokatie nog zouden kunnen maken. Mede geïnspireerd doordat ik elders langs een plekje reed de dag ervoor waar precies dat gebeurde wat ik zo kenmerken voor de herfst vind. Namelijk met de noordelijke stroming en aanvoer van buienluchten, krijg je dan fraaie donkere luchten en in combinatie met wat zijlicht soms ook een regenboog, met in zijn totaliteit dat hele fijn contrast. Of te wel de voorgrond en het onderwerp absorberen het licht en de donkere lucht zorgt voor het perfecte contrast. Zo hadden we samen bedacht hoe een dergelijke foto eruit zou kunnen komen te zien.
Je mag me altijd bellen voor dit licht en deze lucht.
Toen voor de zaterdag weer een noordelijke stroming was aangegeven, er buienluchten zouden zijn en ik nog de hond moest uitlaten dacht ik, ik ga mijn geluk eens beproeven en naar dat groepje bomen toe. Daar aangekomen kon ik al even oefenen met het licht wat ik elders hoopte te hebben. Aangekomen op de plek, zag ik al direct dat de donkere buienlucht er was en dat we ons best zouden moeten doen om het droog te houden. Het was nog een kwestie wachten op de zon die nog achter de zware wolken verscholen zat. En toen deze zich liet zien kwam ook een regenboog tevoorschijn. Niet op de perfecte plek, maar voor nu helemaal prima. Een mooie afsluiter van de herfst, want je ziet in deze foto al goed dat de berken hun gouden bladeren al hebben losgelaten.
De winterbibbers ontstaan op de laatste dag van de herfst
Winter kondigt zich aan op de laatste herfstdag van het jaar
Als je mij vraagt wat de ultieme herfstfoto kan zijn dan is dat er eentje met sneeuw, rijp, een fraaie ochtendlucht en een berk, beuk of eik met fraaie herfstkleuren. Helaas is ons klimaat aan het veranderen en zijn dit soort momenten in de kleurrijke herfst in Nederland haast onmogelijk. Maar op het einde van de herfst, wat zeg ik de laatste dag van de herfst, was er een koude periode. En dus besloten we erop uit te gaan. Ik zeg WE omdat ik er samen met Sander Grefte was. In eerste instantie was het saai en grijs, maar in de achtergrond trok wat onze aandacht. Eenmaal daar aangekomen na een korte wandeling, begon het ook licht te sneeuwen. Dit in combinatie met de late herfstkleuren van de eik en een groepje berken met in de voorgrond rijp op de heide daagde ons toch uit om de camera erbij te pakken. En spontaan een vlog te maken.
