Jaarlijks in de zomer als er graan groeit op de akkers ergens achter op de heuvel in de gemeente Lingewaard ontstaat er een heel fijn fotoplekje. Een klein pittoresk kapelletje omfloerst met goud bloeiende halmen graan, dat vooral in de zomer mensen van heinde en verre trekt In deze blog laat ik jullie zien en ervaren waarom ik er zo graag het hele jaar door bte vinden ben en er nog steeds graag fotografeer.
Geschiedenis het kapelletje
Op 17 september 1944 begon Operation Market Garden, een gecombineerde verrassingsaanval van geallieerde luchtlandingstroepen en grondstrijdkrachten. De troepenbeweging over de grond verliep minder voorspoedig dan gedacht, waardoor uiteindelijk de strijd om de brug bij Arnhem mislukte.
Toen duidelijk werd dat het front rond Bemmel definitief was stil komen te liggen, kreeg iedereen de opdracht om het dorp te verlaten. Bemmelse families die zich aan de ‘goede kant’ van het front bevonden werden geëvacueerd. De meeste mannen bleven in Bemmel achter. De Britse bevelhebber, die verantwoordelijk was voor de veiligheid in het bevrijdde gebied, stond 4.000 gezinshoofden toe om achter te blijven. Deze Betuwenaren noemden het gebied ‘Het manneneiland‘. Zij probeerden de bezittingen van de vertrokken bewoners te beschermen en de achtergebleven dieren te verzorgen in dit niemandsland.
De kapel op De Heuvel in Bemmel, ter ere van Maria van de Bloeiende Betuwe, is in 1946 gebouwd ter nagedachtenis van hen die hun leven verloren bij de bloedige slagen die hier in september en oktober 1944 plaatsvonden en bij de oorlogshandelingen die daarop volgden tot aan de bevrijding in de lente van 1945. Het schijnt dat de stenen van het kapelletje waarmee het gebouwd is afkomstig zijn van een boerderij die er in de buurt stond.
Het begint altijd ergens
Deze blog moet geen herhaling worden van mijn vorige blog over het Kapelletje. waarin ik ook al schreef over dit plekje en waarom het me zo dierbaar is. Wel weet ik dat ik in eerste instantie er niets mee had. Fotovriend P@tje maakte er al eerder foto’s, 2012 om precies te zijn. Het beeld wat hij maakte zag er als dit uit.
Dat ik er, toen niets in zag en er zelfs niet eens geweest ben is achteraf gezien een gemiste kans. Want achter het kapelletje stond een fraaie oude boom. Laten we ons focussen op wat we wel hebben en niet op wat er had kunnen zijn. Anderzijds hoe tof is het dat ik nu vol bewondering naar dit beeld van mijn fotomaatje P@tje kan kijken. Het was pas zomer 2018 dat ik er voor het eerst zelf foto’s maakte en op het hoogtepunt van de mooiste periode van het er ook ‘toevallig’ verzeild raakte. Ik maakte er dit beeld met mijn toen nog Canon 5DMKIII met Canon 24-70 mm. f/2.8 II L USM objectief. Die ik na die zomer zou inruilen op een Sony A7III.
Maar het jaar erop 2019, maakte er geen enkele foto. Pas in 2020 kwam ik er weer terug. En daar is het daadwerkelijk gevoel ontstaan waarom ik het plekje volledig in mijn hart sloot, immers parallel aan het groeiende gewas op de akker, zou mijn vader in nog geen 4 maanden tijd komen te overlijden. In mijn eerdere blog lees hier over.
Een serie van het kapel op de heuvel
In 2021 ging ik uiteraard weer fotograferen bij het Kapelletje, al helemaal omdat ik sinds najaar 2020 zich bij mij het plan had gevormd om in alle seizoenen en met wisselende omstandigheden te fotograferen. Immers landschapfotografie is mee bewegen met de seizoenen en de weersomstandigheden die zich op de locatie aandienen en de elementen die voorhanden zijn. Het leek me een wel een mooie uitdaging om ze gedurende de vier seizoenen beelden te maken bij het kapelletje. De meeste foto’s zie je eigenlijk alleen maar in de maand juni – begin juli, totdat de akker wordt geoogst.Maar in mijn beleving, is het er het hele jaar door mooi.
Uiteraard bepaal je helemaal zelf wanneer iets voor jou de moeite waard is om te fotograferen.
Zoals je ziet is er het hele jaar wel iets te fotograferen. Want zoals zo vaak bij landschapfotografie, het is de combinatie van sfeer, wolken, het tijdstip van de dag in het specifieke seizoen wat bepaald of een foto de moeite waard is om te nemen. Uiteraard bepaal je dat helemaal zelf wanneer het voor jou de moeite waard is. Naast het feit dat het plekje onverwacht in 2020 een bijzondere plek voor me in nam, is het ook een unieke stek om landschapsfotografie te bedrijven. Immers vanuit verschillende invalshoeken kun je het landschap van de omgeving waarin ik woon vastleggen op een manier die ik voor mezelf aantrekkelijk vind. Voor mij is dat eigenlijk altijd wel met enige kleur en sfeer in de atmosfeer. Uniek ook aan deze plek is dat het redelijk wijds is. Okay rechts in de richting van Huissen ontkom je in de achtergrond niet aan een zonnepanelenpark en er liggen een paar boeren bedrijven aan de Linge als je richting Arnhem kijkt. Naar het Zuiden wordt het al rommeliger met andere boeren bedrijven in de achtergrond. Maar met de juiste condities zoals in onderstaande foto kun je dan na enkele keer tevergeefs ernaar toe zijn gereden dan eindelijk in de vroege herfst dit beeld maken.
Techniek waarmee ik het kapelletje op de heuvel fotografeerde
Ook is het leuk als je door je uitgebreide serie foto’s heen bladert om te zien dat je steeds verschillende brandpunten gebruikt. Variërend van 10 mm tot 100 mm. Helemaal grappig om te zien dat ik begon met een Canon 5DmkIII en inmiddels met de Sony’s A7III, RIII, RIV, IV en RV gefotografeerd heb. Daarbij kwam zoals eerder gezegd er een aantal drone shots bij (DJI Mavic Pro 2 en maakte ik een fraai beeld met de iPhone 12 Pro. Deze zie je hier op mijn instagram account. Ook werkte ik met een mix aan objectieven, waarbij niet geheel verrassend is dat het merendeel de Sigma 24-70 f/2.8 en de Tamron 28-200 f/2.8-f/5.6 goed vertegenwoordigd zijn. Dat heeft ook alles te maken dat ik de laatste 2 jaar iets minder nadrukkelijk ultra groothoek gebruik, verandering van spijs noemen we het maar. Anderzijds afgelopen week schoot ik ik denk voor 2023 de mooiste foto van het kapelletje tot dusver met de Sony 16-35 mm. lens.
Qua fototechniek heb ik hier ook enkele beelden gemaakt door de panorama techniek toe te passen, al dan niet in combinatie met HDR. Onderstaande foto is daar een goed voorbeeld van.
Sinds ik dit jaar de Sony A7RV in mijn bezit heb, maak ik ook nu en dan Focus Stacks, zodat het graan in de voorgrond scherp is en de achtergrond ook. Verder maak ik er amper gebruik van filters, omdat de lokatie bij zonsondergang in de schaduw ligt en dan het kapelletje te donker wordt en op zich kun je dit anno nu met selectieve maskers in Lightroom wel oplossen, maar toch ga je dit zien, omdat er dan een witte rand om het kapelletje ontstaat, wat ik minder mooi vind. Maar laten we eerlijk zijn, je kunt hier gewoon niet mis schieten, stem je belichting goed af, mijn tip daarbij is belicht op je histogram en afhankelijk van je type camera maak je met een enkele foto de juiste belichting. Ik kies voor HDR zoals in bovenstaande panorama als de lucht extreem kleurrijk is vs. de voorgrond veel schaduw kent.
Tot slot
Wat deze periode van vaker naar dezelfde plek toegaan geleerd heeft is dat je door dit te doen een automatisme ontwikkeld voor het onderwerp wat je wil vastleggen. Je hoeft niet meer te zoeken, kunt gericht wat je mooi vindt vastleggen, waardoor meer tijd overblijft om te genieten van het moment en de omgeving. Zo ontdek je ook in welk jaargetijden de zon opkomt, welke effect het heeft en ga je steeds makkelijker fotograferen. Uiteraard kun je dit ook anno nu met apps oplossen, maar gebiedskennis en gewoon je fotoplekje begrijpen is gewoon een stukje kennis waar je altijd je voordeel mee kunt doen. Daarbij ben ik me ook bewust dat je dan wel iets met dit plekje moet hebben en dat gaat in dit geval wel voor me op. Om diverse redenen kom ik er graag, maar de belangrijkste reden dat ik er naast de herinnering aan mijn vader en wat er in 2020 gebeurde, het een plekje is waar ik binnen 10 minuten kan zijn, het wijde perspectief dat je hier kan vastleggen en vooral dat het er het hele jaar door mogelijkheden biedt om even dat fotomoment, die foto-fix te beleven.
Onderstaand een recente collectie beelden die ik de afgelopen maanden vastlegde bij het kapelletje op de heuvel.