Een blog over de Posbank gekte, de onrust, de berusting en advies bij heidefotografie

Nog voordat ik op vakantie ging (2e week Juli) was het spel al op de wagen. Ik had net mijn nieuwe blog voor CameranNU.nl ingeleverd over de heide fotograferen. Ja ook bij mij ontstond voorzichtig al wat ‘heidekoorts’. Dus zin om die mooie paarse heide te fotograferen. Maar eerst mocht ik nog op vakantie en zoals altijd na thuiskomst van vakantie gaan we ermee aan de slag.   

Beter goed gejat dan slecht bedacht; ‘heidekoorts’

Ik las het woord heidekoorts tijdens mijn vakantie liggend aan het Gardameer in  een bericht van medefotograaf die ik volg en fan van ben: Arjen Noord. Van hem zag ik ook de eerste officiële Posbank heidefoto’s. Zelf zat ik toen in Italië. We noteren: 5 augustus! Het lijkt ieder jaar weer vroeger te beginnen, het fotograferen van de heide. Laat ik vooropstellen heidekoorts is niet het alleen het er vroegtijdig aan denken. Schijnbaar is heidekoorts iets wat ontstaat  zodra de eerste fraaie foto’s van heide gedeeld worden. Vele hobbyfotografen willen dan voor dag en dauw de ultieme mix van paars, oranje/goud en mist vast te leggen! Bij mij ontstaat heidekoorts telkens als ik weer thuis kom na een heerlijke vakantie. Dan moet ik gewoon de heide zien, proeven, ruiken en beleven. En dit deel ik nadrukkelijk met Rhedenaren en prijswinnende fotografen Sander Grefte en Peter Bijsterveld. Bezoek hun websites, facebook of instagram accounts maar eens. Je weet niet wat je ziet als het gaat over de Posbank en hun heidekoorts

Gaan, die heide op!

Dus nog maar amper een paar uur thuis na een heerlijke vakantie in Zuid Duitsland (Berchtesgaden) en Noord Italië (Iseo en Gardameer) – waarvan de foto’s nog volgen – stond ik ’s avonds al met een heerlijke ‘onstuimige lucht’ met mede Posbank fotogoeroe Sander Grefte op diezelfde Posbank de heide te fotograferen.

Ik moest het zien, ruiken en er aan proeven fototechnisch gezien dan hè ‘die glooiende heuvels van het Herikhuizerveld begroeid met paarse bloeiende heide!’ En wat een traktatie had moeder natuur ook deze eerste avond voor ons in petto…. Een fraaie avondlucht viel ons ten deel, hoewel de beoogde fotospot voor deze avond de foto’s zo goed als allemaal mislukten bij me, omdat ondanks het gebruik van filters ik niet de juiste lichtbalans tussen heide en het tegenlicht kon vinden.

The other side van heidekoorts

Fotobuddy Sander Grefte wilde graag een andere spot aan de overzijde verkennen, dus snel de spullen opgepakt, de auto weer in en zo stonden we enkele minuten later ‘legaal’ op de Zijpenberg. De lucht werd nog mooier en zo vond ik mijn Posbank fotoplek voor 2017.  Kortom de heidekoorts ging toenemen, want zoals ik de laatste 3 jaar doe, kies ik nadrukkelijk een onderwerp of nee een compositie uit waar ik mijn heide foto’s vandaan wil maken. Enfin deze eerste keer kregen we dus direct een fraaie lucht met unieke kleuren. Direct ook een panorama gemaakt om te zien hoe dat hier zou werken. Incl. koffie en een vers gebakken browny!!!

Binnen 48 uur 2x de heide bezoeken

Overigens deze beoogde fotospot voor 2017 was een plek waar ik al vaker had gefotografeerd, maar waar je normaliter niet veel van ziet en zelf ook minder prioriteit geeft. Er was altijd wel een mooiere. Kortom ik zou op dit plekje terugkomen en dan in de ochtend. Omdat ik niet tevreden was met de resultaten uit de eerste avondlokatie van de zaterdag, moest en zou ik zondagavond nog even naar de Posbank. In mijn kielzog sleepte ik vriend en fotograaf Ronald Rouwenhorst mee. Een tweede bezoek was zo dus alweer binnen 24 uur gemaakt.

Ook nu gebeurde wat zo vaak in het oosten van Nederland aan de hand is; het klaarde vlak voor zonsondergang op, resulterend in een saaie strakke lucht L Maar wel weer gunstig voor het weerbericht van de volgende dag. Want na samen dat weerbericht bestudeerd te hebben (er is wat afgechat via Facebook messenger met  Sander). Was het plan dat het (na al een mooie zonsopkomst van de zondagochtend die ik heb moeten laten lopen i.v.m. vermoeidheid van de thuisreis en waar ik dus enorm van baalde L ) het afgelopen maandag (mijn eerste werkdag) moest gebeuren. Maar mijn tweede avondbezoek leverde echt wel enkele fraaie platen op (zeg ik zelf). Alleen de koorts bleef aan houden dus op naar de maandagochtend!

Door het donker

Ergens ben je prettig gestoord als je bedenkt dat je voor een foto om half 5 op staat om vervolgens om 5 uur op een parkeerplaats te staan. Zo ontmoette ik dus in het donker Sander op de parkeerplaats. Al wandelend over de aangegeven paden vinden we onze weg naar boven. Wel spannend hoor zo in het donker. Maar je ogen wennen eraan. Langzaam aan wordt het licht en een mooie kleur is zichtbaar aan de horizon. Helaas merkten we al dat er een klein beetje teveel wind was. Net te veel om de nevel in het dal te houden. Dus nog voor we ook maar heide hadden gezien wisten we dat de heidekoorts zou aanhouden. En nee, we zijn niet omgedraaid want er is altijd wel een reden om een foto te maken. Het was vrij rustig deze ochtend met fotografen op de bekende plaatsen.

De smoor in hebben

Vroeg opstaan en je werk doen is iets wat je toch wel voelt als je er niet aan gewend bent en ergens overdag een klein dutje kunt doen. Dus met de weersvooruitzichten voor de dinsdag die er wederom gunstig uitzagen en een blik in mijn agenda desondanks niet gegaan. Immers ik heb een fantastische baan bij Toyota en dat valt niet altijd te combineren met vroeg opstaan en fotografie. Ook vanwege het vroege opstaan. Maar ja, dan is het die dinsdagochtend en dan zie ik ’s ochtends om half 7 dat het er mooi uitziet. Ik check facebook en zie direct wat ik gemist heb! Dan baal je wel na die maandag! Daarna contact via Whatsapp met Sander en later ook Peter die beide ook niet zijn gegaan en de heidekoorts was op zijn kookpunt bij ons allen! Alle 3 baalden we dat er toch niet heen waren geweest. Gelukkig bood ons werk afleiding, maar wat kun je er enorm de smoor in hebben dat je niet gegaan bent. Hoe verstandig ook achteraf, maar wat blijft is de heidekoorts die alleen maar erger wordt hierdoor.

Dag van de waarheid

Met een werkagenda die er gunstig uit zag in combinatie met wederom goede weerscondities besloten dat woensdagochtend we weer zouden gaan! Ik kreeg die avond van meerdere mensen uit andere delen van Nederland al berichtjes met vragen over de Posbank. Het beloofde een drukke ochtend te worden. Maar ja ik snap dat wel, immers het is een van de allermooiste gebieden om de heide te fotograferen. Dankzij social media zien we immers alle mooie plekjes en een beetje fotograaf houdt wel zijn favoriete fotolokaties in de smiezen (althans ik wel!).

De wekker gaat

Vroeg opstaan gaat me op zich goed af. Als je maar de avond ervoor de juiste voorbereiding treft, op tijd gaat slapen en je eigenlijk zonder na te denken kunt gaan na het opstaan. Onderweg naar Rheden en de Veluwezoom zag ik het al, dit beloofde wat te worden, mist!!! De heidekoorts bereikte op de parkeerplaats al een kookpunt, omdat ik door de nevel en mistsluiers was aangekomen. We snelden naar boven en zagen mist en nog steeds de maan en de sterren. Windstil…. We maakten ons zelf zorgen of het niet te mistig zou zijn. En direct de eerste fotospot bedwongen. Daar stonden we dan in stilte ieder op zijn eigen plek een foto te maken. Wat kan ik dan toch genieten van de kameraadschap van 2 fotograven die ieder hun ding doen naast je. Samen maar toch in stilte ieder even voor zich.

Gekkenhuis

We kiezen ieder onze weg als het blauwe uurtje overgaat in het gouden uur. Ik besluit gezien de toenemende mist een hoger standpunt te kiezen en waan me voor me even helemaal alleen. Na mijn foto’s op deze plek gemaakt te hebben, de oranje kleur van de aanzwellende zonsopkomst al te zien is verplaats ik me naar mijn beoogde fotospot. Ik ontwaar nog niet veel andere fotografen, maar wel iemand die ik sinds 2014 de Posbank liet zien, Pieter Poot uit Drenthe. Na een korte begroeting vind ik mijn fotoplek en sta weer naast Sander!

En wat een sfeer ontstaat er als de mist toeneemt en de zon zijn rol speelt. Al vrij snel ontstaat na zonsopkomst het fotomoment van 2017 en is de spanning er ook vanaf; de jaarlijkse missie van de heidekoorts is geslaagd. Een serie opnames met mist, paarse heide en de fijne tones van de ochtend zon maken het beeld compleet, terwijl ik tussendoor wel de filters moet droog maken want de mist laat ze snel beslaan.

De heidekoorts is weg

Als fotograaf weet je vrij snel of je de foto hebt die je wilde maken. Ik kan prima visualiseren wat ik wil en dat was dus gelukt. Daarmee viel ook de spanning van me af en ebde de heidekoorts weg. Sander biedt een verse bak koffie aan en zonder dat ik er direct erg in had staan er inmiddels tientallen fotograven om ons heen. Ook horen we van de vele fotografen die we begroeten naast hun opluchting dat ze er nog een mooie sfeer aantreffen, dat er flink bekeurd is en dat velen tot half 7 op advies van andere fotografen niet naar boven zijn gereden om een bekeuring à EUR 99,95 te vermijden. Het is voor velen het gesprek van de dag die woensdag.

Voor mij niet het gesprek van dag – mijn missie is geslaagd ik heb een foto waar ik blij mee ben en besef me dat ik blij ben dat we al eerder besloten hebben niet meer naar boven te rijden, maar te lopen. Ook ik besef me dat ik te vroeg soms er ben. Iets wat ik sinds 2011 toen ik er al voor dag en dauw kwam ervaar dat het steeds drukker en eigenlijk te druk wordt. Later die dag lezen we diverse berichten over de vele bekeuringen, o.a. op Rheden Nieuws. Zelfs NU.nl besteed er aandacht aan.

Niet roomser dan de paus

Kortom de heidekoorts is voor bij. Blijf ik gaan? Jazeker blijf ik er komen, ondanks de vele mooie foto’s die ik er al heb gemaakt. Ik ben zo’n fotograaf die prima op dezelfde plek blijft terugkomen. Het is voor mij immers met 12 minuten rijden het dichtstbijzijnde heidegebied.

Kijk ik door de drukte er anders naar? Jazeker, ik kies al voor andere plekken in dit gebied en kom er ook steeds vaker in de avond. Nu het er zo extreem druk wordt begrijp ik dat natuurmonumenten en handhavers ingrijpen. Het is nog een kwestie van tijd voordat er ook verder ingegrepen zal worden. Zo gaat dat in Nederland. Ook dat snap ik, want de heidekoorts lijdt bij andere fotografen ook steeds vaker tot onbehoorlijk gedrag door de heide te betreden waar het niet mag door je buiten de gebaande paden te begeven. Ook hier ben ik niet roomser dan de paus. Sinds 2014 weet ik wel beter en is dankzij mijn heidekoorts en passie voor landschapsfotografie ook steeds meer het besef gekomen dat als ik dit soort toplocaties wil blijven fotograferen dat ook begint bij mij door er respectvol mee om te gaan.

Dus bij deze roep ik iedereen op; ga er netjes mee om. Hopelijk laten mijn foto’s zien, merendeel na zonsopkomst, dat het ook anders kan. Wat betreft mijn heidekoorts – die is onder controle? Ik ga ondertussen opzoek naar andere locaties, hoop daar ook wereldplaten te maken. En de Posbank waar ik al van jongs af aan al kom en nu vooral voor fotografie….. die laat ik niet los en laat ik zeker niet links liggen. De traditie duurt voort.

Linkjes media over do’s & don’ts Posbank/Veluwezoom:

Impressie

error: Content is protected !!