Vandaag verkocht ik mijn meest gebruikte lens, de Canon 17-40 mm. f/4 L USM. Dit zette me aan tot het schrijven van deze blog over camera gear.
Een van de meest gestelde vragen blijft, waarmee fotografeer jij. Ik was de afgelopen week dus even bezig met camera spullen dat ik dacht; ‘ ik deel eens mijn camera geschiedenis. Misschien een beetje blasé om te doen maar goed. Doel; tot denken aanzetten. Ja fotogear is leuk en belangrijk, maar zoals met veel dingen, wat jij ermee wilt doen bepaalt wat je nodig hebt – passend binnen je financiële mogelijkheden.
Een camera is voor mij een stuk creativiteit gereedschap, waarmee ik wat ik zie op mijn persoonlijke wijze kan vastleggen. Je camera kan daarin nieuwe mogelijkheden bieden of juist mogelijkheden ontnemen. Bijvoorbeeld, de Canon 5DMKII die ik nu gebruik is prima voor breed fotowerk, zoals landschap, reportages maar minder qua sport of natuurfotografie. Daar is deze camera te langzaam voor en dus minder geschikt voor. Dit ter illustratie.
10 camera’s versleten!
Het begon in 2003 met een Canon IXUS v3 compact. Aanschafreden, de geboorte in 2003 van onze dochter, en het vastleggen van haar levensjaren. Ik was NIET met fotografie bezig, de smartphone, lees Steve Jobs moest in 2007 zijn iPhone van de eerste generatie nog aankondigen en dus had iedereen nog wel een compact camera. De camera is niet veel groter dan een pakje Camel, dus handig en compact en makkelijk mee te nemen. Dat waren de eisen waaraan de camera moest voldoen. Deze camera staat nog steeds bij mij in de kast, hij doet het helaas niet meer. De kinderen werden groter, ik had van een familielid foto’s gezien met een Canon 30D en was verbluft over de beeldkwaliteit, de snelheid en het gemak waarmee je die mooie scherpte-diepte in foto’s kreeg. Dit kende ik alleen van foto’s in tijdschriften en van TV en internet. Omdat ook de Ixus wat traag werd en de beeldkwaliteit wat beperkt, bedacht ik me dat er een vervanger moest komen.
Géén gelukkig huwelijk
Dit werd de Sony A300. We zijn in het tijdperk waarin Canon met de EOS350D en EOS450D de consumentenmarkt voor digitale spiegelreflex camera’s openbrak en maakte. Ik koos dus voor de Sony begin vanwege haar goede liveview, opklapbaarscherm en prijs-kwaliteit verhouding. Had nog totaal geen ambities qua fotografie. Kon me prima redden met de Sony DT 17-80 mm. f/3.5-5.6 kit lens. Maar medio 2009 greep het fotograferen me en ontdekte ik meer mogelijkheden, ook qua fotografie in RAW en dus post-processing met RAW converter Lightroom 2. Camera ging vlak voor het einde van de garantieperiode defect. Ik zag deze camera nooit meer terug omdat de winkel deze ‘kwijt raakte’. Aangezien ik eind 2009 begin 2010 niet zonder camera meer wilde zijn kocht ik via marktplaats voor 150 EUR een Sony A100 camera. Had toen al bedacht dat dit dan wel mijn reserve body kan blijven! Via datzelfde marktplaats had ik najaar 2009 ook al een Minolta 50 mm. f/1.7 lens, Minolta 35-70 mm. f/4 en Sigma 70-210 mm. f/2.8-4 aangeschaft! Zo hield ik e.e.a. betaalbaar, en kreeg wel toegang tot nog meer creativiteit. Toen medio februari 2010 bleek dat de A300 niet terug kwam, met de winkel onderhandeld en kreeg de Sony A500 in mijn bezit. Dit was géén gelukkig huwelijk. De camera ging toen overal mee naar toe maar had erg veel last van stof op de sensor. Camera laten nakijken, schoonmaken, verkocht om vervolgens de toen populaire, robuuste degelijke Canon EOS 7D aan te schaffen. Alle Sony/Minolta spullen vrij makkelijk verkocht en net genoeg centjes voor de 7D met kitlens EF-S 15-85 mm. IS USM f/3.5-5.6 mm.
De verkeerde
Ik wilde per sé een camera die tegen een ‘stootje’ en stof kon en daarmee vooral degelijker qua bouwkwaliteit zou zijn dan de Sony. Dankzij de 15-85 lens ontdekte ik nieuwe wegen in fotografie. En zo kwam ik erachter dat ik eigenlijk de verkeerde body had, niet dat de 7D slecht is, nee gewoon minder geschikt voor wat ik met fotografie deed en doe! Dankzij een mooie foto opdracht najaar 2012 had ik het geluk om mijn Canon 7D voor een mooi bedrag te kunnen verkopen en een jonge weinig gebruikte Canon EOS 5DMKII te kunnen aanschaffen. Daarnaast heb ik nog de Canon G1X, Olympus EPL-1, Fuji X-A1 gehad en nu nog de Fuji XT-1 in gebruik, daar een andere keer meer over.
Hoeveel fototoestellen heb jij versleten inmiddels?
[fb_like url=”” style=”standard” font=”arial” action=”like” width=”450″ height=”30″ position=”none”][tweet url=”” style=”none” font=”arial” action=”like” width=”450″ height=”30″ position=”none”]
Top man, lens verkocht. Kun je nieuwe gaan kopen
Tjonge, dat is even diep graven. Het begon met een Pentax ME Super ergens in de jaren ’80. Daarop werd eerst alleen een 50mm Asahi Pentax geschroefd en later een 28-80 en een 70-200 van Sigma, vraag mij niet meer om diafragma waarden? Doel: puur en alleen om momenten tijdens fietsvakanties vast te leggen. Tijdens mijn militaire dienstplicht uit pure verveling de DoKa bezocht op de kazerne waardoor er regelmatig een Ilford rolletje in de camera werd gespoeld. Toch vond ik dit niet echt praktisch, een stuurtas vol foto-apparatuur. Voor de fietstochten in Azië werd een Pentax Zoom 105R aangeschaft. Die heeft het tot het millennium volgehouden. Voor de geboorte van onze eerste dochter werd het digitale tijdperk ingestapt met een Nikon Coolpix 885, een rib uit m’n lijf en dramatische resultaten, vooral de kleur rood was een regelrechte ramp! Maar…wel handig digitaal fotograferen en lekker compact. Toen een geweldige retro aangeschaft; de Pentax Optio 750Z. Daarna volgden nog een Lumix TZ5 en een Lumix FZ50, die laatste maakt trouwens nog steeds verbluffende foto’s. Totdat ik in 2012 besloot een digitale Spiegelreflex aan te schaffen om wellicht van fotografie een serieuze hobby te maken? Dat laatste is gelukt met mijn Nikon D5100 inclusief een 16-85, 70-300 en een 105 macro lens. Zonder deze hobby was deze historie hier nooit te lezen geweest.
Dave, bedankt voor je inspiratie!
Leuk om te lezen en zelf ook eens terug te zien. Ik ben ook ergens in 2003 meen ik begonnen. Digitaal kwam net in, maar een spiegelreflex bleek voor mij nog onbetaalbaar. Niet dat ik toen al interesse had daarin overigens. Mijn eerste toestel was een Sony P71 met maar liefst 3 megapixel. Een wereld ging voor me open en het fotografievirus pakte me wel. Na een poosje sparen kocht ik laten een Nikon D50. Een lenzen arsenaal volgde. Daarna kwam de Nikon D300 en vorig jaar heb ik voor een opdracht een Nikon D5300 en D5200 aangeschaft. Die laatste draait momenteel nog 24/7 maar wil ik volgend jaar verkopen of laten ombouwen tot infrarood camera.
Ben pas bezig met mijn 3e camera, ik ben in 2011 begonnen met fotograferen en ben begonnen met een collpix l110. Deze kocht ik om te kijken of het fotograferen wel iets voor me was. Een jaar later in 2012 kocht ik de Nikon d5000 en weer een jaar later de Nikon d7000. Inmiddels niet meer om te kijken of fotografie wel iets voor me is. (LOL)
Erg leuk om te lezen! Zelf ben ik ook nog maar met mijn derde camera bezig.
Mijn eerste ‘eigen’ camera (atje eigenlijk) was een ‘Pentacon LM8003’, een of ander goedkoop dingetje van de Makro. Deze gebruikte ik alleen voor vakanties, en verder eigenlijk niet. Op een gegeven moment kregen we het zogenaamde ‘aquariumvirus’, en wilde ik de daarin zittende vissen een beetje fatsoenlijk kunnen fotograferen dus toen een Canon EOS400D gekocht. Hier heb ik een jaar of 3 mee gedaan denk ik; en toen wilde ik mij wat meer toe gaan leggen op wildlife fotografie en ik merkte dat ik daarmee tegen de beperkingen van de camera aanliep. Uiteindelijk dus een Canon 7D gekocht, zo eind 2010. Deze heb ik nu nog steeds, en heb er nog geen seconde spijt van. Ik vind het een heerlijke camera, die doet wat ik er mee wil.
Soms denk ik erover om over te gaan op full frame, maar dan moet ik onder andere mijn favoriete 10-22 lens wegdoen; en dat wil ik niet want als iets een fijne lens is dan is dat het wel….
Even zien …
2001 de Sony DSC S70
2008 de Canon 400D
2009 de Canon 40D
2011 de Canon 5D MKII – heb ik nog
2014 de Fuji EX-1 – heb ik ook nog 😀
en er liggen nog 2 compact kameras 1 van Nikon en een Canon dat zijn er dus 7 .. meer als gedacht 😀