een sensationele ochtend fotograferen op de Pobank

In deze blog over voorbereiding, het weer en de invloed op je foto en niet thuiskomen met de foto’s die je wilt maken terwijl je een sensationele zonsopkomst hebt meegemaakt waarbij in mijn hoofd deze track dreunt in mijn hoofd: “I wanna see the rainbow high in the sky”….

Serieus bezig zijn met je fotografie hobby

Voordat ik begin vraag ik me af: “Kun je te serieus met je hobby bezig zijn?” Mijn persoonlijke antwoord daarop is na deze zaterdagochtend fotograferen: “Ja dat kan….”! Ik ben dusdanig met mijn hobby bezig dat ik eigenlijk pas erop uit ga als ik weet dat de omstandigheden er ook naar zijn om te fotograferen. Dat wil niet zeggen dat ik de camera niet spontaan meer meeneem. Als ik er wel op uit ga zonder voorbereiding, dan is het dat ik de plek al ken of om de beoogde foto lokatie beter te leren kennen. Zo ben ik afgelopen weken een paar keer ’s middags samen met P@tje erop uit geweest voor nieuwe herfstfotografie locaties. Heb er diverse foto’s van. Maar echt gelukkig word ik er nog niet van als ik dan mijn beelden terugkijk. Stiekem hoop je wel op mooi licht, maar dat is eigenlijk tegen beter weten in. Dan ga ik puur om te kijken, te zien hoe het is en als dan de condities er naar zijn op die juiste plek te staan en er dus weer naar terug te gaan.

Frustratie op de Posbank

Het eerste licht valt over de Posbank en zet letterlijk het licht aan

Te serieus bezig zijn met iets kan ook tot frustratie leiden. Bijvoorbeeld als je je hebt voorbereid door goed naar de weersomstandigheden te kijken en dat dan nèt niet gebeurd wat je wilde dat er zou gebeuren. Vooral door het weer. De weersomstandigheden zorgen voor sfeer in je foto’s en zijn voor mij een extreem belangrijke factor. Denk hierbij aan een zonsondergang waarbij de wolken opeens wegzijn of waar je wel wat mist kunt gebruiken. En zeker met zonsopkomsten, want dan sta je ook nog eens vroeg op.

Tips om mist te ontdekken

Mist op de Posbank een magische combinatie

Bijvoorbeeld twee weken geleden leken de weersvoorspellingen uit te wijzen dat er na een koude nacht mist zou ontstaan. Die vrijdag ervoor had het zelfs nog geregend. En met een temperatuur onder of om en nabij het dauwpunt komt er een belangrijke parameter in beeld die mist mogelijk kan maken. Daarnaast moet het ook niet een te bewolkte nacht zijn en veel belangrijker, windsnelheid. In deze blog van mede CameraNU blogger Bart Heirweg nog meer tips. Zelf schreef ik een jaar geleden ook al over in de mist fotograferen dit artikel. Helaas bleek al onderweg naar mijn favoriete natuurfotografie spot die ik deze herfst in de spotlight heb staan, de Posbank, dat er zelfs in de uiterwaarden niets te zien was. Feitelijk weet ik dan al genoeg. Maar vooruit je bent toch al op, op de meest luxe zonsopkomst dag in het jaar die er is, de ochtend waarop de klok wordt verzet. Dan hoef je pas om half 8 op om half negen ongeveer komt dan pas de zon op 🙂 Om je een voorbeeld te geven. Dit was een van de composities die ik wilde maken op de Posbank en waarbij ik hoopte die zaterdag op mist, maar dat was er niet. Afgelopen zaterdag waren de condities qua voorspelling echt positief dus toen weer voor dag en dauw gegaan. En zo krijg je dan uiteindelijk wel de foto die je toen wilde maken.

Plan bijstellen en ‘een Sandertje doen’ op de Posbank

Enfin de eerste zaterdag was niet direct wat ik hoopte. Wel een heerlijke wandeling gemaakt en genoten van het prettige gezelschap in de vorm van Sander Grefte die verse koffie bij zich had. Pas toen de zon boven de bomen uitkwam en het licht zijn gouden gloed toonde en ik mijn plan had bijgesteld toen bleek dat het zeker wel de moeite waard was. (hoe verwend kun je zijn?) Moet je kijken wat het licht hier doet! Daarna eigenlijk vrij snel geëxperimenteerd met wat ik tegenwoordig ‘een Sandertje doen’ noem. ‘een Sandertje doen’ is een fototechniek waarbij je de camera met L-bracket in portretstand plaatst en dan idealiter met een lange lens (tele zoom lens vanaf 70 mm.) je onderwerp uitkaderen.

L-Bracket Handig hulpmiddel

Om een Sandertje te doen had ik de Sigma 100-400 mm. uit de contemporary serie met de MC-11 adapter op mijn camera gemonteerd. En aangezien ik toch al telkens mijn plan die ochtend had moeten bijstellen, weer terug naar de basis. En die basis was voor mij: “Leg de herfstkleuren vast op de Posbank”. Want in mijn verzameling beelden van de Posbank ontbraken foto’sin herfstsfeer. En met de zon die zijn werk deed, kwam dit beeld tot stand.  

Een Sandertje gedaan

Deze bovenstaande foto vormde ook direct de missie voor een nieuw zonsopkomstop de Posbank afgelopen zaterdagen is gelijktijdig ook de reden waarom ik eigenlijk afgelopen zaterdag de 3^enovember niet tevreden terugkwam. Ik was zo tevreden met de compositie en de bovenstaande foto van dit groepje goud oplichtende berken in het dal van de Posbank, dat ik daarvoor terug moest als er mist zou zijn. Mist die rondom die berken zoumoetenflarden en uiteraard licht uit het gouden uur om de berkenblaadjes te laten oplichten op de donkere heide in de achtergrond. Of te wel een idee had zich gevormd in mijn hoofd.

Teveel mist op de Posbank is ook niet goed

I wanne see the rainbow in the sky nog ruim een half uur voor zonsopkomst

Je raad het al. Dit liep anders. Uiteraard hartstikke tevreden met de eerste serie beelden die ik kon schieten zaterdagochtendwaarbij het echt letterlijk en figuurlijk voelde als dat bekende liedje van DJ Paul Elstak “I wanna see a rainbow in the sky”. Alleen ik wist dat ik geduld zou moeten hebben. Voordat de zon zo gedraaid was dat deze net het dal zou raken en dus de berkenbomen in het dal zou oplichten. Alleen wat wel vaker gebeurd als het een beetje mistig is voor zonsopkomst. Dan kan de mist fors toenemen als de zon erbij komt. Dan daalt nog even de temperatuur en ontstaat meer mist. Maar als dan de wind wegblijft en ook de zon daarna weer even achter de wolken verdwijnt, dan transformeert die mist dusdanig dat het dichte mist wordt. En dat zou mijn geduld dusdanig op de proef stellen.

Teveel mist

Kers op de taart

Tot aan de zonsopkomst had ik fantastische kleurrijke bonusplaten geschoten, zoals ik al eerder zei. Maar waar ik voor kwam, die foto die ik had uitgedacht…… het leek erop dat dat niet zou gaan lukken. Niet na een uur, ook niet na 2 uur en ook niet na 3 uur. Wat doe jij dan? Blijf je wachten of denk je ik heb al een fraaie serie en ga gewoon naar huis. In gedachten ben ik wel 3x naar huis gegaan. Uiteindelijk ben ik telkens gebleven. In de tussentijd nog een paar andere beelden gemaakten ik moet zeggen, ach nee oordeel zelf maar of dit een fraaie foto is…

Maar ik moest en zou nog die ene foto maken. Weet je nog die foto met de berkenbomenen wat mist. En normaliter is 3x scheepsrecht, maar deze keer… Ben wel 4, nee 5x terug gelopen. En telkens werd de mist dikker en dikker, terwijl het ook leek op te klaren. Maar nee, het bleef wit door mijn zoeker. Hoewel ik af en toe een vleugje goud zag…. Dus maakte ik onder andere deze foto.

When the light is right and the conditions are perfect

Here comes the sun

Split second

Frosty Morning. De mist zou hierna snel dichter worden

En dus uiteindelijk blijven staan wachten, waarbij eigenlijk gebeurde wat niet had moeten gebeuren. Er kwam opeens wat wind, de zon won aan kracht en de mooie mist veranderde drastisch en ik probeerde mee te timen met de mist. Maar ik had nog de ‘verkeerde lens’ (Sony FE4/24-105 mm. G) op mijn camera. Terwijl dé foto met de Sigma Contemporary 100-400 mm. f/5-6.3 DG OS HSM genomen had moeten worden! (meer zoomen kadering op de berkenbomen) In een split second besloten om deze lenswissel niet te doen, omdat de mist min of meer weg geblazen werd en zo snel transformeerde dat ik bang was net dat moment zou gaan missen.

For a moment

Tot slot

De foto waarvoor ik kwam, maar toch niet helemaal

En zo was ik dus niet helemaal tevreden met mijn ochtend toen ik de Posbank verliet, omdat de foto die ik wilde maken niet gemaakt wasvoor mijn gevoel.Ik pakte voor de zoveelste keer mijn cameratas in, hing mijn rugzak om en zag ik op mijn horloge dat het na tienen was en ik al vanaf kwart voor 7 boven op de Posbank was en de wereld om me heen vergeten was dankzij mijn passie fotografie. Hoe heerlijk kun je genieten vanhet uitzicht en de uitdaging om die foto die ik mezelf had opgelegd te maken.   

Je kunt niet langs deze boom lopen zonder te blijven stilstaan….

En zo bedenk ik me nu, hoe kun je dan ontevreden zijn en blijven? Okay ontevreden omdat ik niet helemaal vastlegde wat ik wilde. Maar toen ik later vandaag alle foto’s terugzag en de film weer afspoelde. …… ach dan kun je niet lang ontevreden blijven…… Ben erg benieuwd hoe jij dat beleefd en hoe ver jij gaat met die foto die je wil maken te maken.