Van het kapelletje op de heuvel tot Ameland. Van hittegolf tot heidekoorts.

Het is al even herfst, al sinds 23 september! Wat zeg ik de TOP1000 van je leven is zelfs al gestart bij Q-Music! Maar hoe zag die zomer van 2022 er dan uit fotografisch? We hebben allemaal denk ik direct herinneringen aan de zomer van 2022 en noemen dan hittegolf en de droogte. Denk ik nu terug aan de fotografische zomer dan dient zich aan; het kapelletje op de heuvel, drone vliegen, de waddeneilanden, hertjes & heidekoorts en vooral licht, lucht, lijnen, lokaal en lol. Kijk en lees mee.

De fotografische zomer begon met een vroege ochtend fotograferen samen met P@tje op het Leersumse veld. Daar had ik enkele dagen ervoor de eerste heideblauwtjes op de roze bloeiende dopheide gespot. Deze ochtend zette me wel aan het denken over de aanstaande zomer en in het bijzonder wat ik in deze periode beleef, de heidekoorts. Daar had ik tot dusver niet over had nagedacht.

Zeg je zomer, zeg je kapelletje.

Met het aanbreken van de zomer breekt ook het eerste hoogtepunt van het seizoen aan. Namelijk fotograferen bij het kapelletje op de heuvel aan. Dit jaar geen suikerbieten maar graan als gewas. Als je van cultuurlandschappen fotograferen houdt in combinatie met de ligging op de zonsondergang en het fraaie gouden kleurtje van het graan als het gewas bijna volgroeid is, dan is dit een prachtige unieke fotolocatie. Ook dit jaar ben ik er zeer regelmatig geweest en verschillende mooie momenten beleefd. Dit jaar was een van de doelen om er opnames met de drone van te maken. Een heerlijke oefen locatie was het daarmee ook voor mij.  Want ik heb er de ruimte en de rust en als bonus kun je net even de locatie anders benaderen en weer andere foto’s maken. De foto die ik er wilde maken dit seizoen is me er helaas nog niet gelukt. Dus wie weet in 2023, 2024 weer. Wat wel erg leuk was is dat ik samen met Sander en Marco, die in de buurt met vakantie was een paar fraaie beelden heb kunnen maken.

Tradities en waddeneiland Texel

Een ander hoogtepunt in deze zomerperiode waren de Waddeneilanden. Het begon begin juli onverwachts met een lang weekendje Texel. Wetende dat we in Augustus er ook weer een week zouden zijn. Zeg je Texel, dan zeg je voor mij timen dat we heerlijk aan zee op een strandtent een hap kunnen eten en dit combineren met fotograferen rondom de zonsondergang. Maar de eierlander vuurtoren mag dan ook zeker niet ontbreken. Hoewel het eerste weekendje ik deze links heb laten liggen.

Zomervakantie 2022

Zeg je terugblikken op de zomer, dan komt onherroepelijk de zomervakantie voorbij. Dit jaar hadden we geen plannen om naar het buitenland te gaan. Ik had 4 weken vrij en de eerste week van Augustus stond in het teken van Texel. Direct de eerste avond een super fraaie zonsondergang op het strand kunnen fotograferen,  prachtige wolken, de zon die zich mooi liet zien en een paar golfjes. Normaliter speeltijd met filters, maar toen ik ze uit mijn tas wilde halen, kwam ik tot de ontdekking dat ik ze keurig in mijn kratije met fotodingen achter in de kofferbak had laten liggen. Op dat moment baal je even, maar zonder filters kun je even zo goed mooie beelden maken, al zeg ik het zelf. En wat heb ik geboft deze zomerweek op Texel. Prachtige zonsondergangen, wolkenluchten en weer verder geoefend met de drone. Voor het eerst goed de les over rekening houden met wind in de praktijk ervaren en een opname kunnen maken die zich opeens aandiende. Terwijl ik terugvloog, met de camera dus op mij gericht zag ik op eens wat zich achter mij afspeelde. Zo kon ik een beeld maken met toeristen, vakantiegangers die aan boord van de vriendschap, de fietsveerdienst tussen Texel en Vlieland van boven in een zogeheten top down vastleggen. Want leuke met drone fotografie is dat je zo fijn als het licht wat harder is, gebruik kunt maken van schaduw, wat ritmiek creëert.

Ook heb ik weer genoten van fotograferen met de smartphone. Tijdens de vele wandelingen langs het strand is de smartphone voor fotografie mijn ideale metgezel. Maar ook maakte ik bij het kapelletje dankzij de smartphone alsnog een prachtige opname. Immers het verhaal was dat ik mijn camera had laten staan op zijn plek. Ik dacht dat het licht niet zo spannend zou worden en liep dus nog even naar het kapelletje toe, om het hek dicht te doen. Aangekomen bij het hekje zagen we dat het licht en de kleuren even maximaliseerden. Dus direct de smartphone gepakt op groothoek gezet en rustig mijn compositie gemaakt en snel afgedrukt.

Aline

Zeg je zomer zeg je op stap met Aline. Meestal eind Juni, begin Juli gaan we een dagje samen eropuit om te fotograferen. Aline is één van mijn meest dierbare fotovrienden van het eerste uur. Traditiegetrouw togen we naar Zeeland en eindigden zoals zo vaak op het Zuid-Hollandse strand van Rockanje, om daar de visnetstokken tijdens zonsondergang te fotograferen. En dit jaar voor het eerst toen ik bleef overnachten bij Aline, ben ik tijdens de zonsopkomst gaan fotograferen op Kinderdijk. Iets wat ik al langer op mijn lijstje had staan, nu dan eindelijk gelukt en bovendien ook nog fraaie condities. Kortom weer samen mooie nieuwe herinneringen gemaakt. 

Heidekoorts als onderdeel van de fotografische zomer

Naast de fraaie zonsondergangen en fotograferen van zeelandschappen raakte ik ook onvermijdelijk besmet met het heidekoorts virus op Texel. Een virus die aangewakkerd wordt door het zien, ruiken en vastleggen van bloeiende heide. Op Texel schoot ik voor mijn gevoel al direct een van mijn top 10 heidekoorts foto’s. 

Dieptepunt

Hoogtepunt en dieptepunten waren er ook dit heide seizoen. Laten we beginnen met het dieptepunt. Tot de tweede week van Augustus, was er eigenlijk nog niets aan de hand. Wat zeg ik na thuiskomst van het heerlijke Texel was de heide in onze omgeving nog in prima conditie. Maar daarna ging het snel bergafwaarts door de impact van de droogte. Mijn local patch waar ik voor het tweede jaar had bedacht om de heide workshops te verzorgen, was al deels in herfstsfeer en de heide ‘verbrand’!. Ook de Posbank verloor snel zijn kleur. Het was zoals het was….(gelukkig heeft de nazomer wat verlichting geboden door regen), maar het is wel verontrustend.)

Hoogtepunt

Terug naar de heide. Dankzij een toffe tip van Floris en Sem Scheerder over het fotograferen van reeën, die ik tijdens een avondwandeling met Heleen tegenkwam, trok ik de volgende ochtend er direct op uit. Naast dat ik vader en zoon weer ontmoette zag ik ook eindelijk voor het eerst een groep reeën en een reebokje. Nog wel ver weg, maar al wel foto’s. De volgende ochtend besloot ik weer te gaan. Deze keer leek het op niets uit te lopen. Ik was op de weg terug en zag opeens in mijn rechterooghoek Floris en Sem gehurkt zitten. Ik ging direct ook in de vertraging. Wat daarna gebeurde zie je al aan onderstaande foto’s van het reebokje in de bloeiende heide. Een onvervalst stuitermoment dus voor me en wederom mission accomplished. 

De volgende ochtend ging ik weer eropuit. En wederom was er een ontmoeting met de “hertjes”. Ditmaal een reegeitje, die ik heel goed kon benaderen en gelukkig de medefotografen die er die ochtend waren ook. Met al zoveel geluk en moois in de pocket tijdens het hoogtepunt van de zomer in het heideseizoen was het alleen nog wachten op een mooie ochtend met mist. Want door de aanhoudende zomerse temperaturen en droogte was er amper mist geweest. Maar net alsof het zo moet zijn, een ochtend waarop ik met fotobuddy Sander en dé smartphone fotografe van Nederland Saskiaqua had afgesproken op de Posbank waren de condities met mist.

Tot slot over de heide, het was een bijzonder heideseizoen. In het begin prachtig, maar halverwege kwam de bloei en kleur tot stilstand. En toch gaat het mij te ver om mee te gaan in de uitspraak dat het niet mooi was. Ik heb er wederom van genoten en het is voor mij in elk geval heerlijk heidekoorts seizoen geweest, ondanks de droogte want die was in mij beleving in 2018 veel ernstiger en had veel meer impact op de foto’s. Wat het ook goed maakte waren de workshops en lezingen waarin ik leuke en enthousiaste fotografen heb ontmoet. Iedereen die daarbij was, dank jullie wel voor de leuke ochtenden en avonden. In 2023 weer.

Ameland

Ik begon mijn zomervakantie op een waddeneiland (Texel). We eindigden onverwachts ook de zomervakantie op waddeneiland Ameland. Omdat we op het eiland geen auto zouden hebben, alles met de fiets, en dus weinig ruimte nam Ik een klein rugtasje mee met erin de veelzijdige Sony A7RIV, de Sigma 24 mm en de allround Tamron zoomlens 28-200 mm., Benro statief en een paar filters. Direct de eerste avond een heerlijke zonsondergang, lekker In korte broek, t shirt en blootvoets in zee staan fotograferen. Dat is denk ik altijd wel een van mijn hoogtepunten in fotografie altijd, in zee aan zee staan fotograferen met aangename temperaturen  De volgende ochtend werd ik onverwacht vroeg wakker, keek uit het slaapkamer raam en stond uiteindelijk kwart voor 6 met Kashia, fiets en fietskar bij de vuurtoren te fotograferen. Prachtig licht en sfeer.

Blue hour

Naarmate de zomer vordert bereiken we ook de nazomer. De periode vlak voor herfst en idealiter zijndit voor mij de dagen in September. Dat valt vaak samen met de herinneringsweek rondom de Slag om Arnhem. De avond valt sneller in en dus breekt ook het moment voor blue hour fotografie aan. Waar kun je dan beter zijn dan bij de John Frostbrug in Arnhem zijn.

Smartphone fotografie

Een foto die ik wil uitlichten is deze bovenstaande. Er is altijd wel iets te beleven aan het strand. Of het nu een storm, heftige branding of zonsondergang is, er is altijd iets. Maar wat me op een stemmingsvolle zomerdag vooral trof was deze scene die ik voor me zag ontstaan. Een vrouw zette deze campingstoel neer en deze meneer ging heerlijk ontspannen zitten. Met mijn iPhone maakte ik er diverse foto’s van.

Drone fotografie

Deze zomer heb ik op een paar prachtige momenten de Drone ingezet. Meerdere malen bij het kapelletje en ondanks windkracht 5 ook mijn drone foto van 2022 op het waddeneiland kunnen maken. Deze zag je al eerder hierboven. Maar ook dit beeld komt met een verhaal. Ik wilde naar deze vissersboot toevliegen, maar door de stand van de zon en het ontbreken van schaduw ben ik uiteindelijk onder een op het strand geplaatste oude kabelhaspel gaan zitten om goed op mijn iPhone schermpje te kijken. En rustig vloog ik in 1 lijn naar de kotter toe en kon dit beeld maken.

De herfst dient zich aan

De zomer eindigt op 23 september. Na direct wat drukke werkdagen, en qua fotografie op de modus UIT was ik even er niet mee bezig. Maar spontaan ging ik mee met fotograaf Peter Tulner uit het Noorden van Nederland. Of ik zin had om mee te gaan naar het befaamde Speulderbos. Dat ik UIT stond komt zeg maar door de intensieve en heerlijke heidekoorts periode. Ik was zeg maar verzadigd van mijn fotografie momenten in de zomer. Maar als je tijd hebt, zin en je kunt mee met Peter Tulner, ja dan ga je gewoon. En zo stond ik voor dag en dauw samen met Peter en zijn dochter in het sprookjesbos. Wat een prachtige condities hadden we. De zon brak door en het was prijsschieten.

Het weekend erop hadden we wat onstuimiger weer, met een noordelijke stroming en buien. Dus ‘s ochtends weer in het weekend erop uit. En wat een gave wolkenluchten hadden we…dat ik vlak erna een complete hoosbuis over me heen kreeg nam ik daarbij maar op de koop toe.

Reflectie op de fotografische zomer

Ondank de droogte en hitte toch weer een mooie stapel herinneringen kunnen maken op een heleboel bekende plekken, maar ook weer nieuwe bijvoorbeeld Ameland of de Mooker heide. Ook dankzij het gebruiken van de drone nieuwe perspectieven aan bestaande lokaties kunnen geven waar ik graag kom. Allerbelangrijkste wat ik deze zomer leerde, minder bezig zijn met social media, meer tijd voor eropuitgaan en buiten zijn en zien wat de condities je brengen. Het geeft rust en brengt fotoplezier. En dat betaald zich al weer uit in de herfst.

Hier is een uitgebreide serie van beelden uit de fotografiische zomer.

 

 

 

 

error: Content is protected !!