Welkom! Deze blog gaat over heidekoorts in 2023. Verschillende plekken, unieke momenten en magische ogenblikken die ik beleefde, uiteraard met de foto’s die ik ervan maakte. Dit jaar had ik in tegenstelling tot voorgaande jaren niet echt een plan, alhoewel ik wilde graag de kracht van mij 50 mm. f/1.4 en scherp-onscherp verwerken in de foto’s. Kijk en lees mee hoe het me verging. 

Feiten heidekoorts 2023

• 29 juli op Texel mijn eerste foto, 9 september laatste opnames
• 3 verschillende camera’s iPhone 14 Pro Max, Sony A7RV en Sony A7IV
• De sigma Art 50 mm., Tamron 28-200, waren ver uit de meest gebruikte objectieven naast nu en dan sporadisch de 100-400 en 16-35 mm.
• 2560 foto’s bruto 220 daarvan geclassificeerd met 1, 3 of 5 sterren
• 14x er specifiek voor de heide op uit geweest, daarvan 2x overdag, 4x ’s avonds en 8x ’s ochtends voor dag en dauw.
• Ben je op zoek naar tips om de heide fotograferen, lees dan nog even deze blog en bekijk mijn top 10 heidebeelden.

 Wat is heidekoorts?

Het zal ergens 2016 geweest dat ik voor het eerst de kreet en hashtag #heidekoorts introduceerde. Een uitdrukking met een knipoog. Deels gebaseerd op de 3 stadia waarin je normaliter koorts doorloopt;

1. beginfase: de koorts stijgt. (We krijgen zin om te fotograferen)
2. de tweede fase: de koorts bereikt een piek. (Mooie momenten zijn gefotografeerd)
3. eindfase: de temperatuur daalt. (De heide is dan vaak uitgebloeid en de ‘buit’ is binnen)

Met het woord heidekoorst probeer ik er een soort van positieve knipoog, het tegenovergestelde van wat koorts echt is, mee te geven aan wat het met je doet. Lees en bekijk een ouder blog over de heidekoorts hier nog eens.

Heidekoorts laten verspreiden

Wat doe je als je besmet met een virus, dan geef je het door (knipoog). Vorig jaar mocht ik er voor Cameranu een paar lezingen erover houden, dit jaar zocht ik naar andere wegen om de besmetting van het heidekoorts virus te laten toenemen. Dus ben ik dit jaar tijdens mijn vakantie in Texel, waar ik zelf weer besmet raakte met heidekoorts, begonnen met de Instagram account @heidekoorts . Als een ode aan de heidekoorts en bedoeld om vooral te laten zien wat je allemaal met het paarse goud kunt vastleggen. Vooral wilde ik diversiteit tonen, inspireren en andere beeldmakers in het zonnetje, ‘Spotlight’ zetten met hun heidebeelden.  Je merkt net als met de heidekoorts dat velen in de eindfase zitten, al minder nieuwe beelden worden gedeeld met de #heidekoorts.

Texel zomervakantie, hoe het heidekoortseizoen begon

In ons appartement op Texel, hingen diverse foto’s van Texel. Een ervan was een foto van een schapenboetje met heide. Vorig jaar had ik al even ditzelfde boetje gefotografeerd. Alleen deze oudere foto in ons appartement inspireerde me en zette me in eerste instantie op het verkeerde been, want er was zoveel meer heide toen op die afdruk, dat ik dacht dat het ergens anders was. Maar na bestudering van de wandel- en fietskaart, waar de meeste boetjes ook allemaal ingetekend zijn, kwam ik toch tot de grappige conclusie dat het boetje in 2022 al door mij gefotografeerd was. Met Kashia op mijn gemak op een geschikte dag ernaartoe gewandeld. De combinatie van fraaie Hollandse wolkenluchten leverde een mooi perspectief met de al deels bloeiende heide.

Later die eerste vakantie week uiteraard een heerlijke wandeling door de bollenkamer gemaakt, waar het heerlijk rook dankzij de bloeiende heide en uiteraard kon een bezoekje niet achter blijven bij een van mijn lievelingsplekken op Texel, rondom de Eierlander vuurtoren.

Rondje heide op de Posbank inspecteren met avondlicht

Na twee weken heerlijke vakantie op Texel was het tijd om de heide op de Veluwezoom te inspecteren. Dit jaar was team heidekoorts Sander en ik gelijktijdig terug van vakantie. Dus samen met hem naar een plekje op het Rozendaalse veld gegaan om daar onder het genot van een kop koffie en iets lekkers bij te praten. Het spektakel qua fotografie zou deze avond uitblijven. Maar het was goed om de plek gezien te hebben. Dit zou zich een week later uit betalen. Het leverde alleen geen spannende foto op dus die zul je hier tevergeefs zoeken van die avond. De volgende avond wederom naar de Veluwezoom om door de heuvels van het Herikhuizerveld te wandelen. Aan het begin van het gouden uurtje begonnen en op tijd voor zonsondergang terug naar de auto gewandeld. Een paar heerlijke beelden kunnen maken met het licht dat mooi op de bomen en de heide viel. Volop genieten.

Even later vanaf uitkijkpunt de Posbank nog een luchtballon vastgelegd. Een foto die ik dankzij DutchDroneViews, die van dezelfde ballon diezelfde avond verderop een schitterend beeld maakte, mocht verkopen aan de ballonvaarders. Zij wilde de serie foto’s graag als herinnering. Later die avond, net toen ik het bos in liep bijna bij de auto, explodeerde de lucht. Je kunt niet altijd geluk hebben of beter gezegd, soms let je gewoon niet goed op. Het is zoals het is.

Workshops in het weekend

Dit jaar mocht ik drie workshop heidelandschap fotografie in samenwerking met Ellen van den Doel en haar Dutch Photo Academy verzorgen. Alle drie de workshops waren compleet uitverkocht. Toen ik vlak voor mijn vakantie op Texel constateerde dat de heide dit jaar er al mooi bij stond een extra workshop op 12-8 gepland. Helaas gooide het weer wel die eerste datum direct roet in het eten. Regen! Dus de workshop verplaatst naar de zondag, zo doen we dat. Het blijft steeds weer leuk en vooral enorm plezierig om nieuwe enthousiaste gedreven fotografen te mogen inspireren en ze mijn kennis en ervaringen te delen. Onderstaand een verzameling beelden in willekeurige volgorde van deze 3 fijne ochtenden, zodat je een indruk hebt hoe dat eruitziet. In 2024 gaan we weer iets doen.

Magische maandagochtend

Met mijn laatste vakantieweek aangebroken, het is inmiddels eind augustus Ik had de maandagochtend afgesproken met Femke Straaten voor een interview voor natuurfotografie. Samen zijn we gaan fotograferen in Nationaal Park Maasduinen. Altijd spannend om iemand die je pas 1x eerder hebt ontmoet om 5 uur ‘s ochtend op te pikken, nu was deze eerste keer niet meer zomaar iets, dat we tijdens de podcast scherptediepte die we voor cameranu maakten, waarin zij te gast was. Zou ze ochtendhumeur hebben? Nou niet dat, gezellig kletsen en naarmate we dichterbij kwamen dezelfde spanning voelen, zou er daar ook mist zijn. En zoals zo vaak kun je wel uit tekenen de ene gaat links, de andere rechts en doet ieder lekker zijn eigen ding.  Het was een magische ochtend.

Eigenlijk zijn er dan 3 fasen tijdens zo’n magische ochtend;

1) voordat de zon opkomt en de koele kleuren die de fijne paarse blauw kleuren aan de heide geven,

2). Het gouden uur, het eerste zonlicht waarbij de heide transformeert naar het paarse goud en de mist dikker wordt

3) het moment dat de mist oplost en je weer een andere sfeer krijgt en de magie langzaam verdwijnt.

Een impressie van de ochtend

Wonderbaarlijke woensdagochtend

Een plek waar ik 10 jaar geleden tijdens de workshop op STAP met de schaapskudde was geweest, wilde ik altijd weer eens opnieuw bezoeken. Steeds kwam het er niet van.  ’s Avonds er spontaan heen gereden om te verkennen. Je kunt veel via Google Maps bekijken, maar ik geef er toch de voorkeur aan om eerst even poolshoogte te nemen. Dus een fijne avondwandeling gemaakt.

Waardeloos geslapen. Denk ieder uur wel wakker geweest, want wat was het een klamme nacht. ’s Ochtends vroeg toen ik op de weerapp keek zag ik allesbehalve mist. Toch gegaan we zijn tenslotte toch wakker. Soms zie je dan onderweg ook wel wat mist, maar ook onderweg geen mist, wel wat hoge bewolking. Maar niet gefocust op wat er niet is, want ik zag wel fraaie wolken en openingen in de lucht zodat er tenminste wat kleur zou zijn in het beeld als de zon op zou komen.

Spektakel op de heide  I Tsunami van mist

Heerlijk koel was het toen ik samen met Kashia de heide op liep. Daarmee was ik direct wakker en was het sjacherijn van de slechte nachtrust verdwenen. Liep eerst nog een stukje de verkeerde kant uit, maar kon dat vrij snel herstellen. Voordeel van op tijd zijn. Daarbovenop kwam dat de lucht overal potentieel interessant begon te worden. Dus met dat in het vizier vooruitgelopen. Links van me trokken een paar paar sliertjes nevel mijn aandacht. Dus toen ik het eerder gescoute plekje had bereikt, me omdraaide wist ik niet wat ik zag. Wat me daarna gebeurde blijf ik een unieke gebeurtenis vinden. De mist kwam opeens als een tsunami over de heide naar me toe rollen. Helemaal hieperdepieper stond ik te stuiteren aan de rand van de heide. Gelukkig stond ik er heel alleen en heeft niemand me horen zingen van enthousiasme. Wat een foto feest en het bleef lang super mooi. Dit voor de tweede keer in 1 week tijd dit meemaken, mijn heidekoorts is direct op niveau. Wat een feest! Zo wil je het hebben tijdens het heideseizoen.

Spektakel op de heide II Alle kleuren van de regenboog

De dag is niet voorbij.  Wat ik even niet helemaal scherp had is dat Saskia, de beste smartphone fotografe van Nederland die ik ken, gearriveerd was voor haar jaarlijkse #heidekoorts bedevaart 😉 Dus rond 8 uur ’s avonds stonden we weer in de roze heide. Met enige verwachtingen want het was ‘zwaar bewolkt’, maar ik had al gezien dat de zon er dit keer met een grote mate kans van zeker er wel onder door zou kunnen komen. De avond was top, dankzij goed gezelschap, ieder doet lekker zijn ding, af en toe een praatje, een grap en een grol….en koffie met in dit geval, toepasselijk, roze koeken 0 ;-).
En toen, BOEM, de zon zakte lager en lager en de lucht ja je geloofd het niet kleurde minuten lange roze, paars, magenta, oranje, lichtblauw….. wat een ongekend spektakel…. en je raadt het al, heidekoorts even onder controle.

Je hebt de condities niet in de hand

Na deze prachtige kleurrijke avond was het wachten op de juiste condities op de Posbank, na die andere mooie momenten buiten de altijd snel bereikbare Posbank. En op mijn laatste vakantiedag besloot ik alsnog aan te sluiten bij Sander en Saskia deze vrijdagochtend. Een ochtend dat je mist verwacht, maar laaghangende bewolking krijgt en geen mooi licht. Dan doet het vroege opstaan wel even zeer, maar maakt het gezelschap de koffie, 1 nieuwe compositie kunnen vinden en de heerlijke wandeling alles goed. Ditzelfde gebeurde omgekeerd tijdens de tweede workshopochtend het weekend van 25 augustus. Bij aankomst kleurde lucht nog fraai lila blauw, maar even voordat de zon opkwam was het even een intense oranje kleur. Maar zo fraai als het was, zo snel verdween het ook weer. Uiteindelijk maakten we met de groep er een gezellige en leerzame ochtend van, maar soms baal ik er dan enorm van dat je de condities niet in de hand hebt voor de deelnemers.

 

Teamwork

Dit jaar (2023) was ik super blij herenigd te zijn met mijn fotobuddy en mede heide landschapfotografie liefhebber Sander Grefte. We hadden onze vakanties niet samen overlegd, maar we waren toevallig weer beide op tijd terug van vakantie toen de heide bloeiperiode aanbrak. En zoals vaker hebben we dan een plekje, in dat heerlijke gebied dat we ondertussen wel op onze duimpjes kennen, waar we op willen inzoomen en kijken of we er het beste van ons zelf en dit landschap uit naar boven kunnen halen. Of te wel, een specifieke plek kiezen en daar tot verdieping komen. Vaak ’s ochtends zijn de momenten.Dit jaar was het de eer aan de paddestoel boompjes en Pac-Man-tree met uitzicht op de Heuvensebergen.Deze ochtend waren de condities bijna spot on, maar de grondtemperatuur was net niet laag genoeg om mist te laten ontstaan. De lucht was daarentegen kleurrijk en prachtig passend bij het tafereel dat voor ons lag. Wat een heerlijk moment. Op de terugweg nog via mijn vaste plekje op de Zijpenberg gelopen en daar enkele bekende gezichten gezien en uiteraard bij een vaste plek waar ik altijd nog steeds erg graag kom gefotografeerd, maar waar je de transformatie van de natuur in het Herikhuizerveld sinds de droogte erg goed ziet. 

Foto impressie

 

Naar het heidekoorts hoogtepunt

Met de zomervakantie die helaas voorbij was, we zijn dus al 4 weken onderweg dit heideseizoen, hebben we ook een weersomslag gehad. Van een nat begin, warm middendeel van de zomer, gingen we nu toe naar een periode die ik zou willen omschrijven als normaal. Niet al te warm, afkoelend in de avond en nacht, opklaringen en dus toenemende kans op nevel. En met dit vooruitzicht begonnen we maandagochtend (28 augustus) (mijn eerste werkdag!) weer ruim voor zonsopkomst samen aan de wandeltocht naar boven. Opvallende stilte in het bos. Het blijft een bijzondere ervaring steeds weer in de schemer, in alle rust samen naar je fotoplekje te lopen. Bij aankomst weer dat majestueuze landschap van het Herikhuizerveld te zien. We waren erg vroeg. Het was simpelweg nog blue hour en een dekentje van mist hing al in het dal. Fototas op het bankje, rustig statief neerzetten en rustig aan beginnen met fotograferen onder het genot van een kop koffie. Ver weg van alle drukte.

 

Een rustige ochtend die helaas onderbroken werd door een laagvliegende drone. Kashia is als de dood voor die dingen en hoewel ik hem altijd vast heb, rukte hij zich los van de riem waaraan hij vastzat. Gelukkig kon ik hem onderaan bij het wildrooster terugvinden. Voor mijn gevoel duurde dit voorval erg lang, maar dat bleek achteraf mee te vallen. Ik bezit zelf ook een drone en ik besef me dat het kangebeuren, maar toch was het even vervelend. Het maakt me zelf bewuster van het gebruiken van de Drone. Het zijn herrie bakken en verstoren de stilte Daarna nog wel wat fijne beelden kunnen maken. Aangezien de werkweek, eerste werkdag begonnen was wist ik dat ik niet uitgebreid te tijd had om uitgebreid te blijven fotograferen. Naast dat je niet onbeperkt de tijd hebt om te fotograferen, bij thuiskomst niet even een dutje kunt gaan doen, kun je ook niet meteen naar de gemaakte foto’s kijken, dat vind ik eigenlijk altijd wel het lastigste aan voor je werk erop uitgaan. Dus is het vooral zaak ‘s avonds de ogen zien open te houden 😉 Maar met dit licht, dit gevoel, deze haast perfecte ochtend op het drone dingetje na, krijg je er enorm veel energie van.

Andere invalshoek zoeken tijdens het 2023 heideseizoen

Gedurende het heideseizoen kom je weer op ideeën. En in combinatie met het weekend weerbericht maak je weer nieuwe plannen. Het plan was om naar de Ginkelse heide, het zuidelijke deel, te gaan. Een locatie waar de heide weliswaar minder talrijk is, maar wel mooi is in combinatie met het gras en de daar aanwezige bomen. Maar toen we ’s ochtends vroeg er aan kwamen besloten Sander en ik dat Planken Wambuis wel eens een betere keuze zou kunnen zijn. Dus terug gereden en dit bleek geen verkeerde beslissing.

Want tot onze grote verrassing bloeide de heide hier nog zeer uitbundig, de Posbank had enkele dagen geleden  rondom vele sparren die we in het begin van de route al tegenkwamen. Ik besloot overigens deze ochtend om alleen mijn Sony A7IV en 50 mm. en 28-200 mm. objectief mee te nemen. Statief liet ik de voor de verandering maar eens in de auto. Idee erachter;  mezelf uitdagen, anders kijken en gebruik maken van andere invalshoeken proberen te vinden.

Foto impressie heidekoorts ochtend Planken Wambuis

Toch weer gaan een teken dat de heidekoorts aanhoudt

Zaterdagochtend was het vroeg, maar ook op zondag besloot ik er weer op uit te gaan. Wederom bracht het me richting Ginkelse heide. Okay, ik had eerst het plan om naar dezelfde locatie te rijden als zaterdag alleen er was een beperkte hoeveelheid mist en er hing al best wat bewolking. Door deze bewolking besloot ik iets anders te gaan doen. Dus belande ik bij een van de plekjes waar ik vaak onbewust mijn heideseizoen afsluit. En dat zou dit jaar niet gebeuren.

Ook hier zie je dat heide een voorloper voor het laten onstaan van bos is, want wat een enorme hoeveelheid struiken/jonge bomen, domineren de voorgrond.  Omdat het licht wat uitdoofde, mijn spullen gepakt en richting de Zuid Ginkel gelopen. Daar had ik afgelopen winter een fraai plekje gevonden waar ik nu maar eens poolshoogte ging nemen. Daar aangekomen begon de zon weer mee te doen en ontstonden fijne kleuren.

Foto impressie heidekoorts

Ook de heidekoorts gaat over. Aan alles komt een keer een eind

De werkweek vliegt voorbij en ik werp nog eens een keer een blik op de weerapp. We hebben een vrij warme September week gehad. De voorspellingen zijn mist in het weekend. De energie om iets te doen en de heide te fotograferen is er nog steeds. Een plan is, om gezien de weersvoorspellingen, mist met een onbewolkte zonsopkomst te kijken of dat beeld met zonneharpen, een bomenlaan en heide mogelijk is. Veel te vroeg parkeer ik de auto in het pikkedonker. Ik ben bewust vroeg, omdat ik weet dat het van de parkeerplek ruim 20 minuten lopen is. De avond ervoor krijg ik nog het advies van Sander, loop in 1x erheen, stop niet onderweg en houd de camera in de tas. Dat advies volg ik op. En op 9 september zie ik nog steeds mooie kleurrijke heide. De mist komt over het openveld naar me toe en ik bereik mooi op tijd de fotoplek. Alleen van een beetje mist, wordt het heel veel mist.

Foto impressie laatste heidekoorts ochtend

De foto die ik in gedachten had heb ik niet gemaakt, maar wel tot tien uur ’s ochtends gefotografeerd en weer genoten. Maar zoals het ook is met koorts, aan alles komt een eind. Ik fotografeer nog een paar spinnewebben in de heide en een mooie eik in de heide in de dichte mist. Als ik merk dat de zon erdoor heen komt, ik me naar een andere laan haast, zie ik dat ook de harpen niet gaan ontstaan. Ik besluit terug te lopen naar de auto en besef me dat ik eigenlijk wel klaar ben met de heide na te jagen. De heidekoorts is definitief voorbij, de herfstkriebels zijn begonnen als ik bij mijn favoriete herfstlaan even besluit te kijken en de camera pak. Op naar 2024. Het was een top seizoen!

Speciale dank voor Harro Janz die de uitgelichte afbeelding ter beschikking stelde. Dank je wel Harro voor dit fijne beeld van een fraaie ochtend. En Sander Grefte voor je gezelligheid, samen door het donker in de vroege ochtend, feedback en de altijd aanwezige motivatie. Lees zijn eigen heidekoorts blog Purple Delight met prachtige landschappen. En Saskia, ik ben wederom onder de indruk van hoe je je onderdompelt voor dagen achtereen om de heide te beleven en dat je al jaren daarvoor Maassluis laat voor wat het is!